Siła.

To Ko­bieta jest tą siłą mężczyzny.    

Ko­bieta nie cze­ka na kwiaty, czy cze­kolad­ki.

Ona cze­ka na spoj­rze­nie mężczyz­ny, je­go zain­te­reso­wanie.

Bar­dziej od pre­zentów prag­nie poczuć siłę męskiego ramienia.    

Nic nie ma ta­kiej siły jak sple­cione dłonie.    

Aby bez­gra­nicznie ko­muś zaufać pot­rze­ba zarówno od­wa­gi, jak i siły.

Po­win­no się bo­wiem zakładać i taką ewen­tual­ność, że za­miast wzle­cieć upad­nie się, i to bar­dzo nisko.    

Mu­zyka nie jest dla mnie je­dynie uko­jeniem. Znaj­duję w niej prze­de wszys­tkim zro­zumienie i siłę do wal­ki, której tak często brakuje.    

... Po­raniony przez życie, niczym niedźwiedź szczu­ty przez łowców, zaszył sie w głębię os­toi swej sa­mot­ności... Bał się że, w oślepłej bólem ob­ro­nie, może po­kaleczyć i przy­jaciół... Pot­rze­bował od­na­leźć, w sa­mym so­bie, tę siłę która poz­wa­la na, cho­ciaż nikły, us­miech dla nich...    

Lu­bię oglądać zdjęcia, pat­rzeć na miej­sca, ludzi, ich twarze, mi­ny, chwi­le w których czas się zat­rzy­mał... Mają one w so­bie jakąś siłę i ener­gię, może dla­tego, że zwyk­le nie ro­bi się zdjęć kiedy jest źle...    

Wszys­tko cze­go się wstydzisz, wszys­tkie two­je sek­re­ty i to co chcesz w so­bie zmienić czy­ni Ciebie tym kim jes­teś. To two­ja siła. Od­rzuć ją a sta­niesz się ni­kim i nie będziesz człowiekiem.    

Uciekając od mo­noto­nii życia codzien­ne­go, z rozpędem do­biegła do krawędzi nad prze­paścią.. Ja­kaś niez­ro­zumiała siła ka­zała jej tam zos­tać i błądzić, aż zro­zumie, że czas się wy­cofać. Nie zro­zumiała. Spadła, a te­raz już nie ma odwrotu..    

Wstałam i po­biegłam, bo nie miałam już siły leżeć.    

Oczy­wis­tość to wiel­ka siła , która zaw­sze zwycięży.

Cieka­we kto dziś w no­cy przyjdzie...
Zdradzający mąż,a może kocha­nek ob­da­rowujący mnie po­całun­ka­mi,może jed­nak to nie on może to złodziej w pięknej op­ra­wie.I tak każde­go wie­czo­ru się boję kim dziś będziesz.Czy będziesz na siłę mnie zdo­bywał,czy będziesz na­miętnie całował,a może w ogóle byś za­pom­niał...Boję się nocy.    

Kruchość dnia, ulot­ność chwi­li, uderzają w nas z zadzi­wiającą siłą gdy Oni odchodzą...   

Nie wyp­le­wisz złych uczuć z siebie siłą...
Po­moc­ne będzie na­tomiast zro­zumienie i przy­jaz­ne po­dejście do siebie samego...
Tyl­ko znając przyczy­ny możemy wy­leczyć skutek...    

Me­lodia głosu te­go mężczyz­ny mus­ka bębe­nek w mym uchu, mus­ka siłą roz­koszy, mus­ka nutą bos­kości, drażni falą czułości, od­ry­wa sto­py od grun­tu, niszczy pra­wa gra­witac­ji, przy­ciąga bryzę błogości, za­mienia w piórko...za­gubione przez anioła miłości.