Odejście.

... a kiedy za mną zatęsknisz, pa­miętaj że poz­wo­liłeś mi odejść.!    

-zatańczysz?
-jes­tem zmęczona...
-ale z nim tańczyłaś
-bo nie jest moim przyjacielem
Od­szedł smut­ny. Zat­rzy­mała go chwy­tając za rękę
-jes­teś moim przy­jacielem, w sto­sun­ku do ciebie mogę być szcze­ra, dla niego muszę być miła    

"EGOIZM ?" ... do­piero gdy od­szedł spos­trzegła że nig­dy nie po­wie­działa... "proszę, zos­tań, tak bar­dzo Cię potrzebuję"...    

Uwiel­biała szar­pać go za koszulkę, wkładać zmarznięte dłonie pod kap­tur.. widzieć ten je­go szel­mow­ski uśmiech, gdy ba­wiła się troczka­mi od je­go ulu­bionej blu­zy. Była nap­rawdę szczęśli­wa. Te­raz wie, że to wszys­tko było jej chorą wyob­raźnią.. Że gdy od­szedł bez pożeg­na­nia, w kie­sze­ni tej wyima­gino­wanej blu­zy zos­ta­wiła swo­je serce..    

Po­mimo te­go, że od­szedłeś, bar­dzo ce­nie so­bię fakt, że po­jawiłeś się w Moim życiu.    

'Już Cię nie poz­wolę skrzyw­dzić, nig­dy' - po­wie­działa... i odeszła od lustra...    

Dam wszys­tko dla kil­ku chwil spędzo­nych z Tobą. A później? Później za­pew­ne dam wszys­tko by odeszły one w niepamięć...    

Cały swój świat spa­kować do wor­ka i odejść.    

- I co? Dużo le­piej odkąd od­szedł, przes­tał cię ka­leczyć i wy­niszczać, prawda?
- Nie. Na­widoczniej jes­tem ma­sochis­tką, po­nieważ tęsknię za tym bólem.    

Życie na ziemi jest ta­kie ulot­ne i kruche, wys­tar­czy je­den pod­much Śmier­ci by znikło i odeszło na zawsze.    

Czasami, żeby pójść naprzód, trzeba przestać oglądać się wstecz. Zawsze kusi nas to, co bezpieczne i wygodne. Ale miłość nie jest bezpieczna. Nie można wierzyć, że wciąż będzie taka sama. Możemy się tylko kurczowo jej trzymać. Nawet jeśli czujemy się bezbronni w swojej nagości. Można nigdy nie czuć się gotowym na przenosiny albo na pójście naprzód. Ale trzeba to robić, bo w ten sposób człowiek dorasta.