Bezsilność.

Każdy upa­dek bo­li, ale chy­ba naj­bar­dziej ten, który spo­wodo­wała bezsilność...    

Swoją bez­silność po­wie­rzam Bo­gu&On zaw­sze znaj­du­je ja­kieś roz­wiąza­nie oszczędzając mi guzów od wa­lenia głową w mur.    

Bez­silności nie zam­kniesz w za­ciśniętej pięści...    

często nasza siła pochodzi z bez­silności innych    

Wiesz co jest gor­sze od płaka­nia w po­duszkę? Pus­tka. Ta­ka chwi­la kiedy po pros­tu sie­dzisz i wpat­ru­jesz się w niebo, wiesz, że nie możesz nic zro­bić i ogar­nia cię to prze­rażające poczu­cie bez­silności, które zżera cię od środ­ka. A Ty nie ro­bisz nic. Po pros­tu się przyglądasz.    

Naj­większa nadzieja wy­ras­ta z bezsilności.    

W tej bez­silności na­wet us­ta nie chcą już szeptać.    

Ciało skrępo­wane sznu­rem mok­rym od łez,
krzyk na ustach
i ból roz­sadzający od środ­ka - to właśnie bezsilność.    

Naj­bar­dziej bolą łzy bez­silności, kiedy bez­radnie pat­rzysz jak tra­cisz to, co jest naj­droższe Twe­mu sercu.    

Mie­szają mnie z błotem. Może nie jes­tem na ty­le sil­na by się ob­ro­nić, ale muszę im po­kazać, że nie boję się ub­rudzić i z pod­niesioną głową nie utonąć z bez­silności wo­bec siły fałszu...    

Cza­sami z po­wodu og­ro­mu zma­gań brak sił na dal­szą walkę, czu­jesz bez­silność i myślisz, że po­zos­ta­je Ci tyl­ko jed­no ... wy­wiesić Życiu Białą Flagę.
Jed­nak spójrz czy tam da­leko nie wi­dać małej is­kier­ki, z której możesz roz­pa­lić Nadzieję?    

Przytłaczająca jest świado­mość włas­nej bezsilności...