Dukat

Mój pies: Dukat

Nie mam zdjęć z końmi. Nie mam gdzie jeździć i aktualnie szukam sobie jakiejś stani.

Z Cairo oczywiście nie wyszło, nic dziwnego. W szkole do dupy, znów jestem singlem i nie mam faceta...

Zasadniczo jest chujowo. Nawet nie wiem, po co to wszystko piszę.

Tęsknię za ludźmi z Kobusa. Ale nie wrócę tam. Nie mam po co.
 I zbyt bardzo bolałoby mnie patrzenie na siwego i to, jak on wygląda i jak stoi. No cóż...

Fajnie by było, gdybym mogła go kupić. To by było chyba spełnienie moich marzeń. Ale to nieważne.

Nie ma sensu wracać do przeszłości i rozmyślać, co by było, gdyby miało się na coś wpływ.

Niestety naszym życiem zawsze kieruje ktoś inny. Rodzice, szef, pieniądze...

Potrzebuję jeździectwa do życia i normalnego funkcjonowania w społeczeństwie. Nie potrafię bez niego żyć. Całe dnie spędzam na oglądaniu filmików, filmów, czytaniu artykułów i re-volty z najdzieją, że znajdę coś, dzięki czemu będę mogła wrócić do tego, co kocham najbardziej. Najgorsze jest to, że w tej kwestii nie mogę liczyć na rodziców. Nie zamierzają mi dawać pieniędzy na to, na czym zależy mi najbardziej. Tak bardzo chciałabym móc jeździć. Nachętniej wydzierżawić jakiegoś stworka dla siebie. Naprawdę nie wiem, po co to piszę. I tak to nikogo nie obchodzi. :c

Wszystko kiedyś się ułoży. Znajdę faceta, który będzie mnie kochał i nie zostawi i znajdę stajnię i konia dla siebie, z którym będę już za zawsze.

W sercu dziewczyny - gdy położysz je na dłoń - na pierwszym miejscu chłopak, a przed nim tylko koń.