- wycinki klatek świadomości -

tyle chcę ci powiedzieć, jednak nie mam kiedy. albo po prostu rezygnuję. zupełnie rezygnuję z opowiadań ciekawych, czy takich, które zmieniają moje podejście czy spojrzenie na świat. chyba już nie chcę.

jak dobrze mieć przyjaciela, któremu powiesz wszystko, wszystko wszystko, przewszystko. i zrozumie. doradzi czy po prostu wysłucha. i ogrzeje swoimi silnymi dłońmi roztrzęsione serce, które przez codzienny rumor i zgiełk zaczyna bić z niepokojem i dłuższymi przerwami.

wiara.

nadzieja.

słowa mi bliskie.

ostatnie dwa tygodnie przeplatane śmiechem i łzami w oczach.

straciłam chęci na życie towarzyskie i podróże.

coś, co wcześniej było czymś magicznym, wspaniałym, pierwszorzędnym i chciwym

teraz straciło znaczenie.

trochę się wypalam.

trochę nie mam siły.

trochę zanikam.

ale przy każdym minimalnym promieniu słońca odżywam.

jak kwiat.

otwieram się i zamykam.

mimo wszystko.