~krzyczę krzyczysz krzyczymy~

Milczę. Milczę i obserwuję. Otwierasz butelkę whisky i obiecujesz, że to będzie kolejny dzień bez kłótni. Łżesz, draniu.

Zastygłam w twoim uścisku, mówiąc półgłosem do okna. Liczyłam pocałunki na ciele. Zamykałam twoje bezczelne i chciwe słowa w klatce. Zrzuciłam gruboskórny płaszcz, odsłaniając pocięte resztki serca. Uśmiechałeś się patrząc skandalicznie w oczy i pozwalając sobie na więcej. Wchłaniałam w płuca głębokie hausty powietrza, wbijając palce w twój sprężysty kręgosłup i barki. Telefon. Zadzwonił telefon. Mój telefon. Wiedziałam, że spojrzysz na wyświetlacz. Wrócisz wzrokiem do moich rozszerzonych źrenic  i  - Dziesięć minut. Dziesięć pierdolonych minut. Tyle czasu miałem cię na wyłączność!

Znalazłeś powód do kłótni. Wstałam, wspięłam się na okno spokojnie otwierając paczkę papierosów. Poprosiłam o zapalniczkę. Ostatnio często cię proszę o głupią zapalniczkę. Obserwuję twoje dłonie. One cię zdradzają. Rzuciłam ci flegmatyczne spojrzenie odpowiadając whatever i czekałam na burzę.

Jedno słowo za dużo, ręka w powietrzu i mój kpiący śmiech, odbity echem od gumowych ścian - no uderz, przecież chcesz to zrobić. Nie wytrzymujesz, opierasz mnie, wręcz wciskasz w martwą framugę i patrzysz obłędnym wzrokiem, który wywołuje we mnie przerażenie. Mówisz, że chętnie byś to zrobił, tylko brak ci odwagi. Mówisz, że tracisz kontrolę nad odruchami kończyn. Mówisz, że nie wiesz, nic nie wiesz. Mówisz, że kochasz. Mówisz, że pragniesz. Mówisz, że musimy w końcu jakkolwiek się porozumieć, zrozumieć, nauczyć. Osuwasz dłonie na moje biodra, spuszczając głowę w dół i bełkocząc głupie przepraszam do podłogi. Zsuwam pierścionek z palca serdecznego i wkładam go w tylnią kieszeń twoich spodni. Wzdrygasz się. Z niedowierzaniem wyjmujesz obrączkę i pytasz - tak po prostu?

Tak po prostu mam dość i nie umiem cię kochać.