107.

dzięki, Sanderstje, za miłe słowo na dziś. ; *

nie ma to jak rodzinne spotkania. jakoś ja zawsze wychodzę z nich bardziej zła niż po najbardziej zaciętej kłótni. Karolowi życzę udanego koncertu na Litwie i ofc 'zjeżonego włosa na głowie' !

nie umiemy doceniać tego, co daje nam życie i zapominamy o własnym szczęściu ciesząc się szczęściem innych, tak? otóż powiem tak: doceniamy życie dopiero wtedy, gdy wszystko się nam wali, to fakt. ale zależy to  od osobowości, zależy najzwyczajniej w świecie od c z ł o w i e k a. zawsze starałam się cieszyć z tego co miałam, nie zapominając o innych. owszem, często czegoś komuś zazdrościłam i jako małe dziecko krzyczałam w sklepie 'mamo! chcę tą lalkę!', ale to nie jest chyba przestępstwo? każdy na swój sposób stara się, aby wszystko było dla niego dobrze. a że czasem czyny nie są odpowiednikiem słów i myśli... to już inna sprawa. co do tego szczęścia innych. zawsze się cieszę, gdy bliską mi osobę rozpiera radość i staram się żeby ta radość udzieliła się również i mnie. I miejmy nadzieję, że moje szczęście przyjdzie szybko, tak, żebym nie mogła o nim zapomnieć ani na chwilę.

"- masz, tutaj rachunek.

- jaki rachunek do cholery?!

- jak to jaki? ten za, 398 nieprzespanych nocy, 879 zużytych chusteczek, 6 litrów wypitego wina, 297 wypalonych papierosów, 12 zjedzonych tabliczek czekolady i 8 litrów pochłoniętych lodów. + 22% vat, za opuchnięte oczy i rozmazany tusz."