Beton

Ciężko się z nim żyło, bo nikt nie wiedział co w nim tkwiło 

każdy czuł się źle, gdy obuchem w łeb oberwał siłą 

która opierała się na tym, że w mowie zanim się rozwinął 

został opluty bełkotem potencjalny słuchacz z nietęgą miną

Ale jedno trzeba mu przyznać - śmiał się zawsze najgłośniej

i w tym najlepiej pływał, zwłaszcza gdy narobił na pościel

ze śmiechu, który mu za każdym razem szkodził

gdy się okazywało że śmiejąc się, i tak nie wiedział o co chodzi

Nie dane mu było w życiu zbłądzić

bo takich jak on jest wiele - od zamiataczy ulic aż po sądy

rzecz jasna jako odźwierny, mówiąc innym "dzień dobry!"

bo było mu łatwo popełnić nazajutrz gafę stwierdzeniem już niemodnym

że takie stado baranów, to dla niego zbyt ciasne horyzonty

ale dawano mu szans wiele, bo był po prostu niegroźny

choć rozczulał wszystkich swym zwyczajem moczymordy

bo opluwał siebie, od brody aż po czoło, przez swą wadę wymowy

dlatego wszyscy byli roztropni wokoło, albo po prostu wygodni

skoro trzymali go za każdym razem na dystans

on to wybaczał, myśląc że jego urok tak zawstydza

przytaczał zawsze wtedy, że ktoś się rodzi nieśmiały

żeby ktoś inny mógł ich tak nazywać

Co do poglądów, to ich po prostu nie miał 

lecz zdania swego nigdy nie zmieniał, bo po prostu nie wiedział

jak należy to robić, zwłaszcza gdy raz odpowiedział

na pytanie o poglądy, zdawkowym: Tylko przy wódce i śledziach!

Bo wyznawał w sprawach dyskusyjnych ten sam bełkot 

po pierwsze nie na sucho, po drugie nie na trzeźwo

po trzecie, gdy ktoś bez przerwy mówił coś szyfrem i mu to kradło rozum

to się pytał, czy jesteś nietrzeźwy, czy może pod wpływem alkoholu?!

Tak to z nim właśnie było - przedłożenie jakości na brak ilości

jeśli chodzi o olej w głowie, która była jak silos

lecz beton to jest stan umysłu, więc nie jest tu wskazana nadgorliwość

w ocenach branych w cudzysłów, choć na co dzień ciężko się z nim żyło

bo nikt nie wiedział co w nim tkwiło...