Quiet beauty 6

Pożegnałam się w miarę możliwości ze wszystkimi. Ubraliśmy się i wyszliśmy.

- Nie boisz się zostawiać ich wszystkich samych w Twoim domu ? - Spytałam.

- Nie, nie bardzo. A nawet jeśli coś zepsuję to rodzice i tak nie zauważą więc spoko.

- Czemu nie ?

- Bo mało co się interesują mną i tym co ja robię poza szkołą. Chcieli mieć zabawkę to sobie adoptowali takiego małego mnie i powiedzmy, że wychowywali przez 7 lat, ale potem to już robiłem co chciałem. - Wzruszył ramionami. - Dostawałem też co chciałem.

Wydawało mi się, że jego sytuacja przypominała moją. Chociaż moja mama aż za bardzo interesowała się mną i tym co ja robię, ale nic poza tym. Jendak zainteresowało mnie coś innego.

- Jesteś adoptowany ?- Dopiero po chwili zorientowałam się, że powiedziełam to bez żadnych zahamowań.

Zrobiło mi się głupio.

- Przepraszam Cię.. - Nie skończyłam, bo mi przerwał.

- Nie przejmuj się. Nie lubię jak ludzie traktują mnie jak jajko z powodu tego, że jestem adoptowany. Nawet nie pamiętam mamy ani taty więc nie boli mnie to.

Spojrzałam mu w oczy. Wiedziałam, że jest zupełnie inaczej. Jednak postanowiłam nie naciskać. 

- Możesz odperowadzić mnie to tamtego kiosku co wtedy. Zaraz zadzwonię po dziadka i po mnie przyjedzie. Robi się wieczorem naprawdę zimno. - Zasugerowałam.

- Jeśli tak wolisz, ale nie jest mi zimno. Mogłbym Cię odprowadzić do końca.

- Nie, nie trzeba naprawdę. - Zbyłam go uśmiechem.

Nie chciałam by dowiedział się gdzie mieszkam, wolałam by się nie angażował tak samo jak i ja. Wyciągnęłam więc szybko telefon i zadzwoniłam po dziadka.

- W sumie to nie dowiedziałem się gdzie Ty chodzisz do szkoły ?

- Na Krzywoustego. - Powiedziałam.

- Uuu, nieźle. To prywatne gimnazjum, nie ?

Przytaknęłam głową i uśmiechnęłam się lekko.

- O której jutro kończysz ? - Spytał.

Spojrzałam na niego z niepwenym uśmiechem na ustach.

- 14.30. Czemu się pytasz ?

- O to dobrze, ja o 13.20. Przyjdę po Ciebie, co Ty na to ?

- No okej, jasne.

Zatrąbiło auto po drugiej stronie ulicy, obróciłam się. Dziadek przyjechał.

- Muszę już iść. Pa, do jutra.

- Nie pożegnasz się ?

- Przecież powiedziałam Ci, pa. - Nie wiedziałam o co mu chodzi.

Przewwrócił teatralnie oczami i zaśmiał się pod nosem po czym nachylił się nade mną i pocałował mnie w kacik ust. Czułam jak miękną mi kolana i się rumienię. Nie chciałam żeby coś po mnie poznał więc poszłąm czym prędzej do samochodu. Pomachałam mu zza okna i odjechaliśmy.

- Jak było ? Chyba już go polubiłaś, co ? - Spytał mnnie dziadek.

Z szerokim uśmiechem na twarzy odpowiedziałam :

- Może być. 

Tak długo sięuśmiechałam, że aż policzki zaczęły mnie boleć. 

- Dziadku, jutro idę z Natką na trening. Słysząłam, że nie masz nic przeciwko. 

- A skąd. Umówiłem się już z Twoim tatą, idź spokojnie. - Uśmiechnęła się.

- Dziękuję. - Ucałowałam go w policzek.

Dojechaliśmy do domu. Dochodziła 19.30. Poszłam na górę i powtórzyłam sobie materiały na jutro do szkoły. Ciężko mi się było skupić, bo moje myśli wciąż błądziły wokół Konrada. Wreszcie poszłam się umyć i położyłam się spać. Zastanawiałam się jeszcze przez chwilę, czy on też o mnie myśli ? A jeśli tak, to jakie zdanie ma o mnie ? Co teraz robi ? Z mnóstwem pytań bez odpowiedzi zasnęłam. Obudził mnie budzik o 6.00 jednak wstałam dopiero pół godziny potem. Musiałam się szykować na gwałt, bo moja pierwsza lekcja zaczynała się o 7.30. Nie mogłam się doczekać końca lekcji aż zobaczę Konrada czekającego na mnie pod szkołą. Moje 'pseudo koleżanki na przerwach zagadwały mnie czemu nie było mnie tam i tam i gdzieś tam ? Że nie było ze mną kontaktu przez weekend. Na co tylko wzruszyłam ramionami. Miałam dosyć ich wszystkich z zegarkiem w ręku czekałam na koniec lekcji. Stało się, nareszcie. Wybiegłam jak oparzona z klasy i poędziłam schodami na dół w kierunku wyjścia. Już spokojnym krokiem wyszłam ze szkoły. Nie było go. 

- Szukasz kogoś ? 

Odwróciłam się i uśmiechnęłam momentalnie. Wyobrażałam go sobie przed wejściem do szkoły a tymczasem on stał pod ścianą budynku.

- Hej. - Powiedziałam lekko się rumieniąc.

Czułam na sobie wzrok dziewczyn ode mnie ze szkoły. Mialam ochotę je wyśmiać, patrzyły się na mnie z tak wyraźną zazdrością w oczach. Jendak byłam wychowana tak by niczego po sobie nie poznać. Konrad jakoś nie bardzo się chyba przejmował kto co o nim mówi więc bez żadnego problemu zaczął się śmiać.

- Współczuję Ci takiej szkoły. - Powiedział na tyle głośno by wszystko dookoła mogli usłyszeć.

Speszone dziewczyny odwróciły wzrok i poszły w swoją stronę.

- Masz chwilę czasu ? Obok jest knajpa, zapraszam Cię na gorącą czekoladę.

- Nie rozpieszczaj mnie tak z tą czekoladą, bo przytyję. - Zaśmiałam się. - Okej, chodźmy. Ale jakoś o 16 musiałabym być w domu. 

- Odprowadzę Cię.

- Nie, dzięki. Poradzę sobie. - Uśmiechnełam się i ruszyliśmy w kierunku knajpki.

- Chyba coś Ci nie leżę, wczorja chciałaś wracać sama i dzisiaj też. Ja nie gryzę, spokojnie. - Powiedział.

- Nie o to chodzi.

- To mi wytłumacz. - Nalegał.

- Po prostu za jakiś czas i tak przestaniemy się widywać. - Westchnęłam cicho.

- Czemu ? - Spytał nieco zszokowany.

- Po od przyszłego poniedziałku wszystko wróci w moim życiu do normy, na nic nie będę miała czasu. 

- Przesadzasz. - Stwierdził.

Zdenerwował mnie, bo nie wiedział nic o mnie. O tym kim byłam, o moim życiu. Może to moja wina, bo mu nic nie wytłumaczyłam, ale im mniej wiedział tym  lepiej dla nas obojga. Wzruszyłam więc ramionami i zaczęłam jakiś inny byle jaki temat. Po paru minutach weszliśmy do małej, przyjemnej knajpki w ciepłych kolorach. Ładnie przystrojona. Od razu mi się spodobała.

CIĄG DALSZY NASTĄPI