21 / 05 / 25

Zdjęcie z młodym z początku miesiąca 

i to jak widzi nas sztuczna inteligencja.

Za miesiąc mały skończy 3 lata!

Czas leci..

Mój spokój zakłóca fakt, że przez ostatnie 4 lata byliśmy wolni od wszystkch "imprez"

a w tym roku, gdzie sytuacja raczej wymaga nie uczęszczania w takich wydarzeniach to dostaliśmy:

zaproszenie na komunie do mojej kuzynki ( ale to dało się obejść, bo jedziemy do niej później)

zaproszenie na chrzciny bliźniaków córki siostry męża - odmówiliśmy

zaproszenie na wesele do kuzynki męża - tu jeszcze niewiemy, co z tym zrobić

i teraz pogrzeb ojca przyjaciela mojego męża.

Ostatnie 2 wydarzenia mnie niepokoją.

Napewno nie wybiorę się na pogrzeb, bo na "dzień dobry " nie zostawię mojej mamy z moim synkiem

zaraz po przylocie. Dodatkowo ona teraz będzie krótko, więc naprawdę nie mamy za wiele czasu.

Martwi mnie pójscie na wesele. Po ostatnim, gdzie wylądowałam na podłodze pare razy mam traumę.

A pomyśleć, że kiedyś kochałam tańczyć. Dziś mam tak słabą równowagę, że lecę przy obrocie.

Do tego spastyka daje mi w kość, gdy budzi się lęk. Zwiększona dawka leków sprawiła, że znów 

z apetytem zaczyna być problem. Dodatkowo raz czuje się super i pewnie a zaraz po tym wchodzi lęk.

Jestem niestabilna. Zupełnie jakby substancja leku walczyła we mnie.

Wrcając do wesela to nie chce siedzieć całej imprezy i patrzeć jak mąz bawi się z innymi.

Nie wiem jak wybrniemy z tej sytuacji.