Dzmyntosz

Poruszane są sprawy, z których i tak nic nie wynika 

podsuwane z obawy, wśród licznych zmian z życiem, gdy siła 

pozwala nam wyśnić cokolwiek - jakąś własną opowieść 

odwalać plan, by iść po swoje z gracją bardzo spokojnie 

Z tym, że skup złomu, czyli tam, gdzie sterta ludzkich marzeń 

żyje wśród chorób, by być tam przez ciężar spuścizn w czasie; 

Tu pustkę nakarmić dziś marzeniami, stawiając przy tym na szybkość 

skutkuje zabranymi z czasem łzami za szarość chwil życia z chwilą 

Gdy ludzkie istnienia lądują na tak zwany dzmyntosz; 

I z trudem swych przemian, coś ubogaca cały żywot 

lecz wspomniany cmentarz, to siła z zasług, bo weryfikuje wszelki marazm 

eksport, znaczy wszechświat -  Ojczyzna dla Dusz - co więzy z mdłych ujęć ziemskich scala 

Lecz wciąż mimo wszystko mam pomysł - że pomimo wszystko warto żyć 

przeszłość siłą, gdy można, obficie skądinąd, przyszłość nastroić; 

Mi wystarczy cieszyć się życiem i je ciągle subtelnie upiększać  gestami 

gdy zmysł wiary w religię płynie w niwecz z prądem wśród ściemnień znów z wezbrań wszelakich...