Kiedy dzień się zacznie, tkwimy w środowisku 

w którym niemalże zawsze słyszymy coś o życiu 

lecz ja za każdym razem dostrzegam tą cienką granicę 

między przedstawianym przekazem, a tym jak boleją nad życiem 

Po prostu między słowem a czynem panuje dysonans 

a żeby dostrzec przyczynę, lepiej być tym spoza 

Gdy słowa innym pokażą jak okazują pewność 

czyny obnażą to jak w zderzeniu z prawdą miękną 

Jeszcze gorzej jest z tymi, co mają amnezję nazajutrz 

wyjdą z siebie słownie, po czym czyny każą naprędce wracać znów 

i tłumaczyć po wszystkim, że przecież mam tak codziennie 

bo z dwuznacznych korzyści bezpieczniej grać zapomnienie 

Wśród takich co myśli zdołają odkryć dopiero po przejściach 

ja szukam wśród nich dla siebie poniekąd wciąż miejsca 

albowiem okoliczność istnienia nam wszystkim sen z powiek spędza 

w ludzkim ego tkwi chęć zmian, bo każdy z nich wewnątrz jest ten sam