...Dogonić zapomnienie...

Gdy tak bardzo pragnę uciec w zapomnienie 

pod wpływem tej jednej chwili najgorętszej 

która sprawia, że chodzę jak po niebie 

i nie mogę przestać... - za to częściej 

na horyzont zerkam... - niby kawał drogi 

lecz to wszystko czeka na mnie zamiast trwogi 

tak jak ja zawsze czekam, by się unieść nad chodnik 

gdy widzę taki pejzaż...nieskończenie dobry 

wtedy marzę by Cię dogonić 

bo czasem życie zanadto boli 

Wówczas Twój oddech mi do ucha szepce: Powoli! 

wystarczy że tu jesteś; a jak wciąż wątpisz 

to odnajdziesz tutaj siebie 

Jestem zapomnienie 

jak chcesz to przyjdź do mnie 

bo lubię jak robisz z uniesienia mostek 

gdy Ci moją melodię szepczę do woli... 

...Robię to w podzięce za to, że to właśnie mnie pragniesz dogonić...