Podniebny bukiet ze słońca

Żeby nam się chciało chcieć

będąc samemu, z kimś lub samotrzeć

wystarczy w tej głębi się zapomnieć

i ją ubierać na co dzień dobrym nastrojem

Bo gdy nam się nie chce, to zjednamy bezsens

w parze z apatią utkaną w pułapce cielesnej

gdzieniegdzie z chandrą podszytą jako łata

dajemy wzór gehennie niekiedy od małolata

Żyj by żywszym być, nie tkwij by tkwić

i gnić jak liść, wnijdź w tą kiść już dziś

zamiast się silić, i wiecznie dziwić

że to co widzisz, to przecież nie jest żaden limit

Owa kiść to obraz tych nasłonecznień

co podobno zgoła nie ma ich, a są wszędzie

odnajdź siebie w tej głębi i zatrać się, a zdobędziesz

coraz więcej przestrzeni, byś złapał ten blask pod niebem

dla samego siebie w dawce jak największej

i tak często, jak tylko zechcesz

taki widok w sobie pielęgnuj jak najczęściej

by oprócz Ciebie również oddziaływał na resztę.