favourite.

obudziłam się w środku wyjątkowo zimnego października.

obudziłam i szczerze mówiąc mam ochotę isć z powrotem spać.

pomimo wysączenia kubka kawy o rozmiarach apogealnych, i oszukuję sie, że to przez to, że odsypiam moje przedwczorajsze ambicje.

słońce istniało tylko przez przenośną milisekundę, czyli wtedy kiedy pozwoliłam sobie na uwierzenie, że w jakiś sposób jest okej.

czasami wydaje mi się, że słuchanie 'novebmer rain' jest na miejscu bez względu na miesiąc czy porę roku.

życie od weekendu do weekendu straciło na wartości a najwyższym priorytetem uczyniam odizolowanie się w sposób umożliwiający nieodczuwani bólu egzystencjalnego.

nie miałam nic przeciwko pokładom śniegu, które nas ostatnio nawiedziły, były w porządku.

kiedyś w ogóle wszystko było w porządku.

i regret a cannot explain what i'm feelin' in the simpliest way.

it seems to me like everything is torning into damn small pieces.

jestem przecież pieprzoną poliglotką.