Dzisiaj dwie kanapki, gorąca czekolada i obiad pod tytułem spagetti znokautowały mnie. Jest mi tak niedobrze, że nie mam siły.

Na pierwszym wfie myślałam że zemdleję, przewrócę się, wypluję płuca i się porzygam, ale tak to jest jak ma się damskie dni, ogólne osłabienie organizmu, dietę, również dlatego że nie jadłam nic od rana, zimne powietrze w płucach z astmą, trochę wysiłku i... voil! Napad gwarantowany!

Siłownia była już spoko.
'-Jestem głodna...
-No, ja też, a nie wzięłam dzisiaj portfela...
-A ja mam jeszcze jedną kanapkę!
-Weź, jeszcze nic dzisiaj nie jadłam
-... Serio...?
-No, w sumie codziennie jem śniadanie jakoś o 15
-Może odstąpię...?
-Nie, spoko naprawdę nie trzeba.'

W ogóle dzisiaj rozmawiałam o pewnej piosence i osobie która ją śpiewa. Nie rozumiem dlaczego ludzie tak bardzo hejtują coś, co tak bardzo wyraża uczucia. Jest to dla mnie niezrozumiałe jak można powiedzieć o tym, że jest beznadziejne.
Każdy ma swój gust muzyczny, ja się nie wrącam, ale żeby aż tak podle krytykować ludzi, którzy oddali się muzyce i twórczości, a w szczególności tak nacechowanej emocjami, to ja nie rozumiem. Dla mnie głupotą jest bez sensu powtarzać coś tak podłego, ślepo hejtować. Tylko trzeba dobrze się wsłuchać, zrozumieć tekst piosenki.
Przecież ona jest o miłości, która staje się nieszczęśliwa i potrafi tak bardzo zniszczyć w środku. Coś powinieneś o tym dobrze wiedzieć panie X, dziwi mnie to, że tego nie rozumiesz.

Dobra. Tabletka, butelka wody, ćwiczenia wysiłkowe na tuszcz i do spania. Albo przeżyję bez tego, czuję się jakbym była nieżywa.
Branoc misie.

Przypomniało mi się że któregoś dnia w wakacje śniło mi się, że byłam w jasnej, płaskiej jaskini. Bliżej jednej ściany było zagłębienie ze złotem, a na nim siedzący mechaniczny smok. Całość wyglądała jak jakieś zadanie do rozwiązania, zębatki, liny połączone ze sobą tworzyły zagadkę. Chodziłam w jedną i drugą stronę, żeby znaleźć coś od czego mogłabym zacząć. Zauważyłam że płonące oczy smoka razem z głową śledziły mnie bezszelestnie i spokojnie. Bardzo bałam się tego, że za chwilę zostanę zaatakowana i jestem w pułapce bez wyjścia. Czułam się inwigilowana, a każdy mój ruch był obserwowany.
Przerażona obudziłam się.