Nie lubię wracać do domu bez ludzi, nienawidzę tego. Po czterodniowym pobycie wśród ludzi, wśród przyjaciół, znajomych, po "egzystowaniu z nimi", wracając czuje się źle. Synteza samotności. Boje się tego, że już nie będzie tak jak teraz i dlatego jest niedobrze. Przechodzi, zazwyczaj po jednym dniu, ale jeden dzień jest też przez to głupi. Nie myśleliście kiedyś, że czegoś wam brakuje, że tak naprawdę jesteście tłumieni, jesteście obojętni? No właśnie. Świadomości tego, że jesteście potrzebni dla kogoś innego, wzmaga pozytywne emocje. Tak ale ...Jak wynaleźć coś, jak dojść do tego. To przecież nie jest żadna pieprzona gra, nie ma zasad, nie ma nagród. Co kurwa myśleć, jak postępować, jak szukać. Pojebane...



Skoro to nie jest gra to logicznie na to patrząc nie ma także zwycięzców. Ale skoro nie także zwycięzców to nie może być przegranych. Więc dlaczego człowiek czuje się stłumiony. Nie potrafi sobie nic wytłumaczyć, nie potrafi logicznie spojrzeć. Eh poświecenie. Czy warto. Czy powinno się. Skoro i tak to nic nie da.

Szczerość. O tak szczerość. To jest dopiero kontrowersja. Bez szczerości powstają nieporozumienia. Bardzo duże nieporozumienia. Ale przecież do pewnego etapu szczerość jest niekorzystna. Ba niekorzystna, to właśnie ona wywołuje kontrowersje. Szczerość niszczy relacje, boimy się bo wiemy, że cos jest prawdą, która jest dla nas niepożądana. Nie lubimy jak cos układa się nie po naszej myśli. ale wtedy niestety myślimy egoistycznie...

Sonic Youth - Do You Believe In Rapture?