Dzień II

Dzień II

Drogi pamiętniku,

Dziś nic się nie działo.

Na tym mógłbym zakończyć ten wpis gdybym uznał, że sen trwający niemalże całe 24 godziny który odebrał radość dnia, odebrał również powód do pisania.

Ale tego nie zrobił, co mnie samego cieszy, chyba.

Deszcz za oknem.

Zimny powiew głodu zstąpił wśród nagich drzew i ludzi.

Nieprzyjemne uczucia stały się domeną ich dnia, nie spoglądając w okno, nie obserwując co zapisuje się w kartach historii. Bo przestało to być ważne, gdy pewne słowa, litery, utraciły swoją barwę, jakby atrament, który użyto do ich zapisania wyblakł, nie zostawiając śladu, ślady kroków, ślady głosów, dźwięki, szepty, zdania wydrapane na ścianach umysłów.

Czyich właściwie?

Ludzie.

Ludzie zawsze dadzą nam powody by się bać, by prosić by jakiś moment nie nadszedł, by coś się nie zdarzyło, by czegoś nie zrobili. A jeśli nie oni, to my, popsujemy coś, zrobimy źle, powiemy źle. I tak sobie wciąż i wciąż piramida kłopotów rośnie, raz maleje, potem znów urośnie, a potem... umieramy. Problemy nawiedzają do samego końca, nie ma momentu by dawały jakikolwiek spokój. Czasem można uznać, że życie polega tylko na zmniejszaniu ilości problemów by się nie zamęczać. Szkoda tylko, że mi nie dają spokoju rzeczy, które powinny mnie cieszyć.

Szkoda.

Dlaczego czuję, jakbym nic nie potrafił doprowadzić do porządku?

Jakbym nie dawał rady z tym co mnie otacza.

A przecież tak wiele codziennie w swoim życiu tworzę, jednak nie daje mi spokoju to.

Chcę tylko zmienić coś by było lepiej, by już więcej nie zdarzyło się nic przykrego.

Chcę dobrze, ale inaczej tego się nie da, a chcę szczęścia dla innych.

Jednak wiem, że to się może inaczej skończyć, a chciałbym by tak nie było.

Czy jest jednak inny sposób, w którym mógłbym zmienić bieg wydarzeń?

Czy znajdzie się rozwiązanie dla problemu, który wciąż go unika?

Mam nadzieję, bo z tego co widzę to już nawet człowieka to nie interesuje.

Tylko coś wyższego, coś w co inni mogą nie wierzyć, drudzy mogą się bać.

Ja jednak, odnajduję w tym usprawiedliwienie i oznakę dobra.

Bo nie powołujemy się na coś, nad czym nie mamy kontroli.

Chociaż możemy myśleć inaczej i inaczej to postrzegać.

Faust też tak to widział.

Type O Negative - I Don't Wanna Be Me