An open highway without any bend

Cieszę się, że mogłam się zobaczyć z moimi dziewczynami na szkoleniu, tak bardzo mi ich brakowało! Swoją drogą szkolenie udane w stu procentach, czekamy na więcej!
Fochy, foszki, nie mam czasu na głupoty. Jednak ludzie są bardziej trywialni, niż myślałam.

Kompletnie nie rozumiem niektórych, jak strasznie idą pod prąd. Ja osobiście jestem zmęczona, dołączam do walki z tym wszystkim, bo to jest dla mnie niepojęte. Jestem w tym momencie mocno skupiona na czymś innym, znacznie dla mnie ważniejszym, a co chwilę ktoś rzuca kłody pod nogi. Ile można...! Dlatego chętnie powalczę o to, co jest istotne i przede wszystkim słuszne. Kto to widział, takie rzeczy? Chore jest to wszystko. Mam tylko nadzieję, że uda się ponieść zwycięstwo.

Pocieszam się, że z jednej strony jest lepiej, ale z drugiej strony ogarnia mnie niesamowita niemoc, strach, jakiego nikt, ale to nikt nie jest w stanie sobie wyobrazić. Co, jeśli to nie przejdzie? Tak bardzo bym chciała, by wszystko było po prostu dobrze. Nie wiem, czy uda mi się stanąć na wysokości zadania, a czasu coraz mniej...

Remont idzie pełną parą, mamy już cztery pomieszczenia pomalowane, zostały jeszcze trzy. Jestem niesamowicie szczęśliwa, że kolory, które tak bardzo chciałam są już na ścianach. Niedługo jeszcze kupimy podłogi i cegiełki do salonu. Jaram się oczywiście jak norweski kościół, oby planowane wprowadzenie się wypaliło chociaż w jakiejś części...