FUTERAŁ WŁASNYCH UŁOMNOŚCI
Dodano: 2 LUTEGO 2013
111 .
111 .
Przegrałam swoją młodość .
Leżąc na boku , skurczona , jak gdyby w obawie , że ktoś może mnie nieumyślnie nadepnąć , patrzę w pustą ścianę . Ręka trzęsie mi się cały dzień , jak gdyby chciała pójść własną drogą . O rozszalałym sercu nie wspomnę . Całkowicie poważnie zastanawiam się nad wykonaniem telefonu , do ludzi oferujących nadzieję przeciw depresji i czy aby na pewno mną całkowicie zawładnęła ? Łamię sobie głowę , czy aby to nie tylko kolejne moje chore urojenie , użalanie się . Chyba potrzebuję pomocy , a może tylko kogoś bliżej mnie .
Komentarze
dazuji
Z czasem ta obawa zmienia sie w nadzieje... zas wszelkie lekarstwo znajduje sie w nas samych..
03/11/2014 14:14:11
fatnightmare
zadzwon, nie wahaj się, bo jak zasiejesz wątpliwość, nie zdecydujesz się
03/02/2013 0:15:42
