110 .

Tylu ludzi właśnie traci życie , a Ty krzyczysz , że nienawidzisz swojego .

Nie rozumiem . Do tej pory nie wiem . Odsłaniam przed Wami swoją naturę . Wchodząc tu zasłona opada , którą na własne życzenie stworzyłam , odsłaniając moją nieczułość i despotyzm . Dostrzegam swoją niedoskonałość , mimo to nabieram odwagi . Odsłaniam swoje ułomności , niedociągnięcia , co więcej , rozumiem je . Zrozumiałam , że siedząc w ciepłym kocu z kubkiem herbaty i czekającą w samotności , już od dwóch tygodni , książką , siedzę u stóp ludzi tak samo błądzących jak ja . Mam do czynienia z równymi sobie duszami . Jednak noszę pogodę w sercu , bowiem wiem , że mam do czego wracać . Dzisiaj , moja serdeczność jest rozgrzana , jestem cieplejsza niż zwykle , cierpliwsza . Chciałabym obdarzyć każdego ciepłym uśmiechem i dobrotliwym słowem , które u mnie zagościło . Przynajmniej dzisiaj , na jeden wieczór , aby każdy poczuł się szczęśliwy .