dziewczyny robią mi wodę z mózgu. Kocham P. i jest to bezapelacyjne. Ale jest to inna miłość niż do ciebie. Ta z toba była miłością szaleńczą, niewygasającą, niekończącą się, pełną namiętności, bez nudy i przyzwyczajenia. Z P. czuję się jakbym była w małżeństwie już x lat. Nie wiem czemu o tym ciąglę myślę. A właściwie wiem. Bo znowu zacząłeś mi się śnić. Jesteś coraz częstszym tematem rozmów. Nienawidzę tego. Nie potrafiłabym już do ciebie wrócić. Jesteś kimś innym niż wtedy kiedy się rozstawaliśmy. Nie rozmawialiśmy prawdziwie przez rok, nie widzieliśmy się na oczy od ponad pół roku... Zmieniliśmy się strasznie, dużo wydarzeń nas rozdzieliło. 

Nie powinnam też myśleć o naszym powrocie bo ty tego nie chcesz. Widzę to. Nie mam od ciebie żadnych wieści, nic, nawet już twoja mama przestała się do mnie odzywać. Brakuje mi was strasznie, byliście jak moja rodzina. 

Kocham Pawła, kocham go ogromnie, jest pierwszym chłopakiem z którym związałam się po tobie, a skoro z nim jestem to znaczy, że wzbudził we mnie na nowo uczucia. Nie umiałabym go zranić, rozbić mu serca, zostawić, tak jak ty zrobiłeś to mi. Mimo wszystko irytuje mnie w nnim najbardziej to, że nie jest tobą...