Kiedyś nie pomyślałabym, że mogłabym przeżyć bez ciebie choć jeden dzień. Tymczasem za kilka dni mija pół roku. Czas mija szybciej niż moje myśli. Nie jestem już w stanie spojrzeć na kogoś tak, jak na ciebie. Mam wrażenie że już nigdy nie będę umiała. Kiedy ktoś próbuje się do mnie zbliżyć ja go odtrącam, niespodziewanie i bezwględnie. Bo nie jest tobą. Ty za to nie masz takich obiekcji. Wiem, że ktoś inny jest w twoim sercu. Ktoś mnie zastąpił, tak po prostu. Jakbym była firanką czy obrusem czy czymkolwiem. Pokazałeś mi tym, że trzy lata spędzone razem wcale dla ciebie nie znaczyły tyle co dla mnie. To były po prostu trzy lata, które by zleciały że tak, a to, że spędziłeś je ze mną to przypadek, czysty przypadek. O ironio! Zawsze myślałam że nasza miłość była wyjątkowa i wieczna. Niezastąpiona. Pff... Nic nie jest niezastąpione, teraz to wiem. Zwłaszcza dla ciebie, prawda?

I co z tego, że kiedyś dałam ci adres tego bloga. Pewnie nawet tego nie pamiętasz.