Ja już nawet nie wiem jak mam napisać że Cię kocham, bo kiedy mam mówić o Tobie mój zasób słów nagle zmniejsza się o 80%. A uczucie do Ciebie wzrasta z każdą godziną w której mogę na Tobie polegać. 

I myślę o Tobie myślę o Tobie myślę o Tobie

i kradnę słowa pana Podsiadło bo on wiedział jak ubrać uczucia i przerzucić je na papier, i kiedy je czytam to wiem co czuł do Anny Marii. 

Czuł do niej to samo, co ja czuję do Ciebie. Zazdroszczę nam tego uczucia. 

Co więcej- marzę o tym, żeby dowiedzieć się jak ma na imię mama Dawida, CZY JEST TO MARIA????????????? Żeby dowiedzieć się od pana Podsiadło potrzebowałabym wszystkich jego tomików, czytałania ich w kolejności chronologicznej, zrozumienia, co zajełoby mi kilkanaście lat. Samo zdobycie jego wszystkich tomików jest niemożliwe, ale może kiedyś mi się uda, matko, żeby mi się udało.

Chciałabym być taką poetką co on, żeby później ktoś czytał o Tobie i zastanawiał się nad Tobą i żeby podziwiał naszą miłość. Bo jest idealna w każdym najmniejszym calu. Bo pasujemy do siebie lepiej niż najdoskonalsze rzeczy na świecie, rozumiem cię bez słów, znam twoją mimikę twarzy, twoje ciało, twoje zachowania, twój zapach, ton twojego głosu, twoje ubrania, twój pokój, twój tok rozumowania, twoje słownictwo, twoje hobby, twoje zainteresowania, twój gust, twoje zwyczaje, kolor twoich oczu, długość twoich palców u dłoni... znam wszystko co twoje, bo ja też jestem twoja.

Pewność naszej miłości daje mi stabilizację w każdym dniu, twoja obecność niesamowite bezpieczeństwo, bo wiem, że będziesz mnie bronił przed wszystkim co niekorzystne. Pomagasz mi lepiej zrozumieć siebie, świat, tłumaczysz mi każdą rzecz której nie rozumiem bo sam wiesz wszystko. 

Miłością do ciebie mogłabym obdarzyć cały świat, jest taka ogromna. Jest mi ogromnie przykro, bo czasem nie wiem jak przekazać ją nawet Tobie. 

Kocham Cię najmocniej jak umiem, i każdy mój oddech jest oddechem dla Ciebie. Nie wyobrażam sobie świata bez Ciebie. Myśl, że mogłabym przytulać innego chłopaka wzbudza we mnie obrzydzenie, o czym moglam się przekonać-ku swojemu zdziwieniu-kilka dni temu. Tak bardzo się do ciebie przyzwyczaiłam, ale nie jest to złe przyzwyczajenie. Jest to przyzwyczajenie do ciągłej miłości i troski jaką mi dajesz, strasznie to doceniam. I znów- nie wiem jak podziękować Ci za to, że jesteś przy mnie, zwłaszcza wtedy, kiedy najbardziej Cię potrzebuję. Myślę, że każdy inny chłopak już dawno by się przestraszył moimi zachowaniami i uciekł.

Ty jesteś, zawsze.

A pewność tego "zawsze" z każdym dniem się pogłębia.

Nie boję się już, że coś się popsuje. Boję się przyszłości.