Ponieważ lubie spełniać czyjeś życzenia, notka jest trochę wcześniej ;*

Specjalnie dla dwóch niecierpliwych dziewczyn : argumentluck i limedreams <3

również dla tych wszystkich, którzy czytają moje opowiadanie <3

dziękuje, że jesteście ;*

teraz 20 `Fajne`, 15 komentarzy i następna notka ;*

______________________________________________________________________________

Część 11.

- Chodzi o to, że mi się podobasz. Uwielbiam ciebie cała. Twój każdy ruch. Po prostu chyba się zakochałem..

Nie mogłam w to uwierzyć. Michał się zakochał? We mnie?! To było niemożliwe.

- Dlaczego nic nie mówisz?

- Przepraszam jestem lekko zdziwiona.

- No wiem ja też - i uśmiech - i chciałem ci jeszcze powiedzieć, że mówiłem słowa `kocham Cie` wielu dziewczynom. Jednak tobie mówię to bardzo szczerze, naprawdę. Nigdy na nikim mi nie zależało tak jak na Tobie. Aga, Kocham Cię. - po czym nie zwracając uwagi na nic złapał mnie za rękę, przysunął do siebie i namiętnie pocałował. Nie opierałam mu się. Pragnęłam tej chwili jak nic innego. Odsunął się ode mnie. Bał się chyba mojej reakcji. Jednak ja bez opamiętania przytuliłam się do niego.

- Ja ciebie też - wyszeptałam mu do ucha. Nie wiedziałam, co w tamtym momencie zrobiłam. Ale nie żałowałam tych słów. Wkońcu powiedziałam mu prawdę.

- Aga, chciałabyś zostać moją dziewczyną? - Zapytał dość niepewnie, patrząc mi prosto w oczy.

- Nawet nie wiesz jak bardzo o tym marzyłam. - I teraz to ja go pocałowałam. Nie mogliśmy się od siebie oderwać.

Wiedziałam, że jutro rano nie wstanę do szkoły, ale teraz się tym zupełnie nie przejmowałam. Siedziałam obok mojego nowego chłopaka, wtulona w niego. Rozmawialiśmy o wszystkim. Tak dobrze nam było razem, że nawet nie zauważyłam, że jest już 4 nad ranem.

- Jak my jutro wstaniemy do szkoły? - Zapytałam.

- Może małe wagary?

- W sumie to nie mam nic przeciwko- i dałam mu buziaka w policzek. Tylko się uśmiechnął. -  Może prześpimy się, chociaż trochę?

- Już mnie wyganiasz? Tak źle Ci jest? - i zrobił taką smutną minę.

- No coś ty, czuje się jak w niebie- i znowu dałam mu buziaka- chodziło mi o to, żebyśmy poszli się przespać razem, do mnie na górę.

- aaaa. Ta propozycja bardziej mi pasuje.- Po czym uśmiechnął się. Wstaliśmy i zaczęliśmy się kierować w stronę mojego pokoju. Zasnęłam wtulona w najukochańszego człowieka na świecie.

Gdy się obudziłam koło godziny 11 widziałam, że Michała nie ma koło mnie. Szybko się zebrałam i zeszłam na dół. Byłam zaskoczona. Moja mama siedziała przy stole w kuchni i piła kawę, a mój chłopak stał oparty o blat kuchenny i rozmawiali w najlepsze.

- O, hej słońce - powiedział Michał, gdy tylko mnie zobaczył.

- No cześć, a wy, co sobie urządzacie tutaj pogaduchy beze mnie?- Zapytałam udając obrażoną.

- Nie trzeba było tak długo spać.- Odparła mama i wstała by odłożyć kubek do zlewu.

- A ty mamuś, o której wróciłaś?

- Gdzieś koło 5.

- Nie jesteś zła za to?- i popatrzyłam na Michała, a potem znowu na nią.

- No coś ty córuś, cieszę się, że jesteś szczęśliwa. Jak się okazało Michał to całkiem w porządku chłopak. Mam nadzieje, że nie zrobiliście czegoś głupiego? - Po czym wszyscy wybuchneli śmiechem.

- Niech pani się nie martwi, do niczego takiego nie doszło.

- aaaa tak poza tym wszystkim, to wy nie powinniście być teraz w szkole?

- No wiesz mamo, zrobiliśmy sobie małe wagary- po czym przygryzłam wargę i podeszłam do Michała, który mnie objął ręką.

- Ale żeby mi to było pierwszy i ostatni raz, jasne?

- Oczywiście- opowiedzieliśmy równocześnie.

Mama poszła na górę się położyć, bo dzisiaj zrobiła sobie wolne. Gdy zniknęła nam z oczu Michał od razu zaczął mnie całować. Robił to tak delikatnie, a zarazem kusząco, że nie chciałam żeby przestawał. Posadził mnie na blacie kuchennym i nie mogliśmy się od siebie po prostu oderwać.

- No to, co dzisiaj robimy? - Powiedział między pocałunkami.

- Musimy pójść chyba na próbę do szkoły. Przecież występ jest pojutrze, a ty kompletnie nic nie umiesz.

- A nie możesz mnie nauczyć tutaj, w domu?

- Chciałabym, jednak dobrze by było gdybyśmy się pokazali na próbie.

- No niech ci będzie - i znowu się do mnie przylepił.

Zsunęłam się z blatu i przerwałam tą cudowną chwilę.

- Jadłeś już coś?

- Nie - odpowiedział, po czym znowu chciał mnie pocałować, jednak się odsunęłam.

- To poczekaj jeszcze chwilę, pójdę wziąć prysznic, przebiorę się i razem zjemy.

- Ok, a później pójdziemy do mnie. Muszę przedstawić rodzicom mój skarb

Nie mogłam się pohamować i znowu go pocałowałam. Nazwał mnie `swoim skarbem`. Czułam się jak w niebie. Nigdy nie byłam tak szczęśliwa jak w tamtej chwili.