Część 23.

Cała droga minęła nam w milczeniu. Po około 30 minutach byliśmy pod moim domem.

- Wejdziesz? - zapytałam niepewnie.

- Nie będę wam przeszkadzał - mówiąc to skierował wzrok na Michała, który stał po moimi drzwiami.

- Ale jeszcze kiedyś się zobaczymy, prawda?

- Mam taką nadzieję, śliczna.

- Tu masz mój numer telefonu, jakby coś zawsze możesz na mnie liczyć, zawsze ci pomoge, ok? Wkońcu mam u ciebie wielki dług wdzięczności.

- Nie ma sprawy, obiecuje, że sie niedługo odezwe. A teraz idź już do tego szczęściarza.

- dzięki jeszcze raz za wszystko i do zobaczenia.

- No część.

Postałam jeszcze chwilę, czekając jak odjedzie. W pewnym momencie poczułam oddech na karku.

- Gdzieś ty się tyle podziewała - mówiąc to Michał bardzo mocno mnie przytulił.

- Chodź do domu, jestem strasznie głodna i zmęczona. Opowiem ci wszystko w środku.

Po czym skierowali się do drzwi. Agata o wszystkim opowiedziała swojemu chłopakowi. 

- A twój tato? Przecież masz jeszcze jego.

- No tak, ale nie widziałam go już od ponad 5 miesięcy. Nie odzywa się, nie dzwoni. Może już sobie znalazł lepszą kobietę i założy z nią rodzine?

- Nie mów tak nawet. Myślę, że powinnaś sama się do niego odezwać, opowiedzieć mu o tym całym zdarzeniu. Napewno ci pomoże.

- Myślisz?

- Jestem tego pewien. 

- No ok, ale tu jutro. Dzisiaj nie dam rady. - chwila ciszy - i dziękuje ci za wszystko, za tą rozmowę, za to że mnie wspierasz i się tak martwisz.

- Nie ma za co mała.

- jest,jest. - po czym pocałowała go. Trwali tak przytuleni na kanapie, aż dziewczyna zasnęła.

cdn .

dodałam część jeszcze dzisiaj, gdyż znalazłam chwilę wolnego ;D

mam nadzieje, że nie wyszłam z wprawy. ;]

teraz jeszcze przede mną historia -,-

doobraanooc ;**