"Około godziny 11 przed południem z okien naszego roboczego baraku ujrzałyśmy wielki desant wojsk angielskich. Całe niebo pokryte było powoli opadającymi skoczkami spadochronowymi. Niemcy nie strzelali do nich, w powietrzu panowała idealna cisza, pozwolono im opadać na ziemię. Nasza lagrowa załoga otrzymała od Kramera białe opaski. Również Kühnemann przyniósł w ręku białą opaskę. Podszedł do mnie i powiedział:
- Bielitz, nähe mir das an den Ärmel! (Bielsko, przyszyj mi to na ramię).
Przyniósł też igłę z białą nitką. Założyłam mu na lewe przedramię białą opaskę i zaczęłam przyszywać. Czynność tę wykonywałam z wielką radością, chciałam, żeby wszyscy widzieli, że esesman nosi białą opaskę na rękawie, na znak poddania się.
W czasie przyszywania nie zdjął całkiem bluzy, zsunął tylko jeden rękaw. Mówił cicho, jak gdyby do siebie samego:
- Bielitz, du wirst wieder deine Bergen, dein Klimczok, Kamitzer Platte, deine Stadt sehen. Bald kommen die Engländer, für einen gibt es alles, Reis, Schokolade und viele, viele gute Sachen, viel Essen. Deutschland kaputt! (Bielsko, znów zobaczysz swoje góry, swój Klimczok, Kamieniecką Płytę, swoje miasto. Wnet nadejdą Anglicy, będziecie mieli wszystko, ryż, czekoladę i wiele, wiele dobrych rzeczy, dużo jedzenia. Niemcy stracone!)
Nie dałam się sprowokować, nie mówiłam nic. Szyłam dalej gorliwie, zajęta na pozór tylko tą czynnością. A w piersi ze szczęścia rosło serce. Esesman czyni takie zwierzenia więźniarce, Polce - coś niesłychanego! Na dworze cisza po tym desancie, znowu nic się nie dzieje, czas się wlecze, jest cisza, nie ma Anglików, nadal są esesmani.
Kühnemann znowu zaczyna swoje sugestie, dotyka mojego pasiaka i mówi:
- Für euch wird die Sonne scheinen, Bielitz, du wirst Capo sein und ich werde Arbeiter... (Dla was zaświeci słońce, Bielsko, ty będziesz kapo, a ja robotnikiem).
Zapatrzył się gdzieś w dal, przed siebie i nagle zadaje mi pytanie: Was wird mit uns sein? (Co będzie z nami?)
Patrzy wyczekująco na mnie. Bez zastanowienia odpowiadam:
- Dasselbe, was mit uns über die fünf Jahre, Herr Unterscharführer. (To samo, co było z nami przez pięć lat)"

/ Wierzyłam, że wrócę / Maria Slisz-Oyrzyńska