[Auschwitz]

"Nagle jego wzrok padł na prawą rękę wysokiego, stojącego obok niego mężczyzny, który ściskał zgniecione zdjęcie.
- Co to jest? - wycedził. - Nie słyszałeś? Nie wolno niczego zabierać! Nie słyszałeś?
- To zdjęcie mojej córki. Rozumie pan? Jest już taka duża... - Uśmiechając się nieśmiało, mężczyzna pokazał wzrost dziecka ręką, w której trzymał zdjęcie. Szybki świst bata i fotografia upadła na ziemię; zobaczyliśmy zdjęcie dziewczynki o dużych oczach i ze wspaniałą kokardą we włosach. Jej ojciec schylił się po nie, ale ponowny świst bykowca zmusił go do wyprostowania się. Esesman zrobił krok naprzód, napluł na zdjęcie, a potem wdeptał je w błoto. A potem stało się coś nieoczekiwanego. Zanim żołnierz zdążył zdjąć but z fotografii, otrzymał w głowę cios tak silny, że zwalił się na ziemię. Jego czapka wpadła do płynu dezynfekującego, a on sam o mało nie poszedł w jej ślady. Zerwał się i sięgnął po pistolet.
- Zastrzelę, łajdaku! Zastrzelę!
I tak dumny ojciec został pierwszą spośród nas ofiarą Auschwitz."

"Ani wiatr, ani deszcz, ani mróz nie zmieniał ustalonego porządku dnia.  I tak mijał dzień za dniem, przeszedł październik, przeszła pierwsza połowa listopada. Tymczasem wachmani i obozowi prominenci otrzymali stroje zimowe  mieli nawet okrągłe nauszniki chroniące przed zimnem. A my wciąż staliśmy nago, tylko potajemnie udawało się nam przywiązywać do podeszew stóp deseczki, co w pewnym stopniu chroniło przed zimnem betonu placu, czyli Appellplatz. I tak staliśmy nieruchomo, ogrzewając się oddechem i ciepłem naszych ciał."

/ Ucieczka z Auschwitz / Andriej Pogożew

Do poczytania - https://wielkahistoria.pl/author/andriejpogozew/