Dużo popełniam błędów. Jestem tego świadoma. Zakup papierosów za wymówką, że tak będzie lepiej? Dla kogo niby ma być lepiej? Bo na pewno nie dla mnie. 

Właśnie. Za dużo kawy i tego gówna z pierwszego zdania. Chwila slabości, trzęsące ręce, mdłości. Nie miłe uczucie. A potem złagodzenie bólu milionami kanapek, herbatą i kakao. Niszczę siebie powoli ale skutecznie. Brawo.

Nauka wcale nie idzie lepiej. Żeby chociaż mieć zaliczone to nie, pały od góry do dołu. Nie mogę się skupić. 

Dalej niepotrzebnie na siłę chyba szukam tej drugiej osoby, która będzie dla mnie najważniejsza w życiu. No i po co to wszystko.

Jakieś hajty na asku? W ogóle mi to nie pomaga uwierzyć w siebie, spodobać się sobie i coś w życiu zmienić. Niby te wszystkie obrazy kierowane do mnie wcale mnie nie zabolały...ale chyba też nie potrafię tego przemilczeć.

Chciałabym być szczęśliwa. Niech w końcu coś mi się uda w życiu. Chciałabym potańczyć. 

Niby tańczę w czterech ścianach mojecgo pokoju, na warsztatach również ale potrzebuję zdjęć..Może to by mi pomogło polubić swój widok.

Obłęd.

Nie wiem jak mam się ogarnąć. Nie mam komu się ważalić. Są osoby w klasie, które może by mnie wysłuchały ale pewnie w końcowym rezultacie by parsknęły śmiechem prosto w twarz. Bo przecież ja takimi głupstwami się zajmuję.

Miałam chwilowy pomysł by ujawnić swój blog-photoblog. Przecież praktycznie nikt tu i tak nie zagląda i nie czyta tego gówna. Jednak z drugiej strony stracę tą anonimowość, którą do teraz się podpisywałam. 

Daj mi siły, Boże.

ANONIM