Przegrałam. Oszukuję sama siebie. Otworzyłam się dla nowej przyjaźni. Nie potrafiłam odmówić. Może dlatego, że nie chcę być już sama. Czy żałuję? Chyba nie. Ale ciągle mam świadomość tego, że ta przyjaźń odejdzie. To mnie właśnie przeraża. Wszystko jest takie okrutne. Nie wiem co robić. Opowiedzieć o swojej jakże ciekawej historii i udawać, że będziemy żyć razem wiecznie? Czy może udawać, że jestem obojętna na ludzi i mam wszystkich w nosie? Powtórzę się. To jest okrutne. Mieszam sobie w głowie. Nie ogarniam.

Podanie na asku dla jednego typka linku mojego photobloga był paskudnym pomysłem. Ale nie myślałam w tamtej chwili. On mnie nie zna, więc chyba nic złego się nie  stało. Wręcz przeciwnie. Po przeczytaniu jego notek stwierdzilam, że mamy podobne problemy, pytania bez odpowiedzi. 

Jestem dalej anonimem i niech tak zostanie.

Papierosów nie mam. Może i dobrze. Czy warto truć się? Uczęszczam do takiej szkoły, w której palenie tylko przeszkodzi w moim rozwoju. Ale kurde! Chcę wyluzować i nie myśleć choć na chwilę.

I jeszcze jedno. Ostatnio czuję się wobec innych jak osoba do wspierania, głaskania, tulania. Już powoli mam tego dosyć. A kto mnie w końcu posłucha i da mi jakąkolwiek radę....?

ANONIM