Zrzućmy kajdany

Nadszedł taki moment, w którym do tego pora się odnieść 

upragniony rozejm z samym sobą działa niejako w kontrze 

do ludzi, którzy pragną dojrzeć, nie wiedząc o tym wciąż więc 

w pułapce spojrzeń innych nie patrzą na siebie ciągle 

Stąd przyczyną jest seria życiowych niepowodzeń 

W zasięgu lokalnym czyniąc spór, by globalnie siać terror i wojnę; 

A przecież wszystko już zrobiliśmy otwarcie, by się móc pozamykać 

więc już tylko własne wnętrze zostaje nam do wydobycia 

Jeżeli już się kłócić, to tylko w słusznej sprawie 

to przybliża do ludzi, by mimo wszystko umieć z barier 

wydobyć esencję i rozwiązanie znaleźć 

bez względu na to, kto nad kim uzyska przewagę 

Najważniejsze by z samym sobą nie przegrać 

a odpuścić potrafią tylko Ci, którzy zaczynając od zera 

pokazują że tylko dla nich stoi otworem wszechświat 

bo wyjście ze swojej strefy komfortu, czyni z Ciebie mędrca 

A to wszystko ma służyć temu, by jako człowiek 

móc sobie ulżyć w cieniu, bo zazwyczaj tam gdzie jest słońce 

jest susza, a z niej trudno wydobyć źródło potężniejszych bogactw; 

By móc się w pełni rozwijać, potrzebne jest jeszcze powietrze i opad 

Więc zajrzyjmy wreszcie do własnego środka 

tym samym zrzucając kajdany przez które dusza często szlocha 

nie jesteśmy doskonali, więc najwyższy czas sobą zostać 

by z samym sobą sprostać i oddać drugiemu, to co on nam ofiarował 

Bo tak to ma działać - po co wnętrze na zewnątrz ma się szlajać 

skoro to prowokuje tylko do tego by na siebie toczyć działa? 

To Twój schron, więc się w nim schroń, by ciemność zaśniedziała 

z niego uleciała, tak jak woń, gdy podajesz dłoń tym z dala

Czyli po prostu tym, którzy mając broń i cel, ćwiczą mowę spustu 

wmawiając obfite huki osnute ciszą, czyniąc wodę z mózgu 

to są najczęściej ślepaki, więc nie udawajmy trafionych 

by móc mścić się na kimś, będąc propagandą omamiony