Suchy szloch

Suchy szloch zużywszy wszystko służy słuszną acz trwożną dozą życia prozy, by stworzyć umysłom uczciwszy uszy żywszy zawsze sztorm obruszenia żądnego słów grzmiących, by żądlić nimi tych co ochoczo rządzą z obcą sobie ortodoksją rządów wobec obcych,  bo zrówna jeno swoich z ziemią przykrymi słowy robiąc na nich osąd, by owym swoim udało się go zaskoczyć, nim swołocz się zasroży, gdy Boży palec poczuć zdąży i z czasem zdoła odżyć w nim zło, bo próżnia ujścia jego własnej, przaśnej głupoty i tak mu mąci wzrok i ciąży wciąż...