Najtrudniej to właśnie, w odpowiednie zapisać słowa

kiedy światło gaśnie, by kogoś za życia chować

głowa przestała pojmować dawno, czemu tak się dzieje;

Dlaczego tutaj wciąż na złość odbiera się nam nadzieję?...

Inne z pytań brzmi, skąd siłę należy czerpać

do życia, w którym toniesz we łzach, choć to nie cmentarz

naprawdę trzeba zrobić na odwrót, by być szczęśliwym na pozór

i uznać że nagrobek da powód do szczęścia w życia zakątku?!

To dobre dla tych, co chcą się z uroków życia wycofać

i pogrzebać za życia, by już się nigdy nie wydostać

wszyscy Ci którzy płaczą, pragnęli życia za bardzo;

Szczęście ma pod warstwą nieszczęść pasmo, które złudzenia kradną

A wtedy należy radzić sobie jakoś z pustką

która wisi na krtani codziennie rano jak uprząż

im więcej odczuwa się bólu, tym trudniej potem usnąć

lecz jest mniej oczekiwania na nadchodzące jutro

Chowanie własnego dziecka wiąże się z cierpienień

całej reszty wolę sobie nie dopowiadać

bo poza wyobraźnią jest rozpaczy nagromadzenie

gdy grobowa cisza każe rodzicom co noc wstawać...