Słońce w mrocznym sercu

Zajrzałaś tamże wgłąb z własnej woli i zostałaś tam ze mną 

w dodatku nie przeszkadzało Ci, że jest tak ciemno 

jesteś tak niewinna i grzeczna, więc to ostatnie miejsce 

w którym poczujesz się bezpieczna nim odnajdziesz szczęście 

Ze mną go nie szukaj - powtarzałem Ci z uporem maniaka 

ale nie chciałaś słuchać, bo chciałaś upojnej zaznawać 

rozkoszy, którą rzekomo miałaś tutaj, gdy przebywałaś przy mnie 

widocznie obrosły Ci piórka skoro chcesz tym zbadać w czym rzecz 

Tym, czyli iluzorycznym entuzjazmem w mojej obecności 

Odejdź! 

Mi już dość przyczyn! - odrzekłem 

Więc już znasz mnie, toteż powiem w złości: 

Nie udawaj niewiniątka, bo i tak mnie zostawisz bez siły 

nie ujadam - weź idź oddaj to, czym na pewno mamisz też innych 

Skoro już to wszystko wiesz, dlaczego tu jesteś 

i zostawiłaś tu swe słońce z moim mrocznym sercem? 

A Ty swoimi dłońmi dotykasz mojej twarzy 

mówiąc że drugi raz coś takiego Ci się nie zdarzy 

Dodałaś że zostaniesz w mym sercu, tak długo jak sam zechcę 

bo Twoje życie nie ma sensu i go nie wiążesz z żadnym innym miejscem 

a tylko ja umiem tak kochać, by na początku brzegu 

objąć ot tak co dnia i bez reguł Twe serce nad jego drugim brzegiem

A ja Jej na to: Skąd Ty to możesz wiedzieć?! 

odpowiedziała że dopiero w mym sercu znalazła podniesienie 

słońce się budzi by się schować - pyta czy znalazłem odniesienie 

bo ma już dość ludzi i ich knowań, a To Coś jest we mnie...