Przeprawa przez tykające bomby

Zmotywowało mnie to, do pozbycia się hasła 

to będzie moją metodą, gdy wciąż słychać jak pauza 

pomiędzy tymi wydarzeniami, wypełnia mnie z rzadka 

lecz dlaczego właśnie wtedy marzy mi się randka? 

Chyba naiwnie wciąż wierzę w magię tego uczucia 

które nie zastygnie w kobiecie - zatem wierząc znów w cuda 

wyobrażam sobie jak by to było, gdybyś pokochała mnie za nic 

biorąc mnie takiego jakim jestem - ze złamanym sercem aż po nienawiść 

we mnie do tego co przeszłe - bym przy Tobie mógł wreszcie 

obrócić w czyn to jak bardzo za miłością tęsknię 

lecz jak się wyobraźnia kończy to wracam do rzeczywistości 

by jak zawsze z konieczności wyrzucać to poprzez wiersze 

Już mam dosyć przepraw przez tykające bomby 

muszę ten strach przez łzy na dobre skończyć 

Do Twojego serca, droga nie prowadziła przez odbyt 

a i tak spotkały mnie od Ciebie jakieś kontry 

Tylko dlatego że nigdy nie żyłem dywidendą 

bo byłaś przecież z debilem - czyli ze mną 

Naprawdę myślałaś, że wystarczy mi satysfakcja 

gdy robiąc Tobie dobrze, mam dla siebie brać wstyd w zastaw?! 

Nic dziwnego, że psychicznie mnie to wszystko wykończyło 

bo przecież ja dla Ciebie miałem tylko miłość 

Lecz dowiedz się, że gdy studnia z Twoimi zachciankami 

wypełni się po brzegi - zostaniesz sama z łzami

Lecz dzięki Tobie udało mi się uzmysłowić 

że nie można zabierać się za miłość od dupy strony 

To tylko seks jest - najbardziej nędzne z wyobrażeń 

o tym, że można częściej niż czasem żyć z obrazem 

w swej głowie, że moment w którym siebie oddajesz 

jest pułapką, wtedy gdy się nie otrząśniesz po porażce 

Bo owszem przegrałem - w momencie, gdy uwierzyłem że słowo kocham 

jest prawdziwym oddaniem, a nie ukrywaniem non stop focha 

że nie jestem taki, jakim wymyśliła mnie Twoja głowa 

Więc skoro nie umiesz tego powiedzieć od słowa do słowa 

pozostaje Ci tylko pozwalać się kochać 

Ale do czego zmierzam? 

Nie znajdziesz we mnie rycerza jedna z drugą 

bo to wszystko nie od teraz trwało we mnie jednak długo 

mianowicie, chęć by masę cząstek zbierać z siebie na polu minowym 

złożonym z kobiet i mych przepraw przez te tykające bomby