...Cz2 - Złom rządzi tym światem

... Meczy mnie tempo bankrutów, wyjałowionych ze skrupułów 

to jak z głupstw znów robią pomnik, a im non stop wychodzi słoma z butów 

obraz uczuć wątły, szkodnik jeden z drugim i ich trudów multum 

na to by wciąż tym typowym dzielniej służyć kamuflując swój ból głów 

w związku z odpowiedzią na pytania o sens 

To już podpowie ksiądz, a Ty działaj mądrze! 

i to ich cała odpowiedź... 

Dlatego mam śmiałość twierdzić, że to jeden wielki skup złomu 

w którym musisz w coś wierzyć, albo robić do półzmroku 

jak wierzysz, to biernie myślisz bez działań jakichkolwiek 

ewentualnie zdychasz wstawiony gdzieś w bramach tanim kosztem 

Ja chcę spokojnie żyć, mając jednakowoż świadomość 

że trudno nową miłość gdzieś na nowo napocząć 

więc sam popijając kawę o zmroku i rankiem 

już wiem że to złom rządzi tym światem 

Argumentując swą myśl, dodam jeszcze na koniec 

że chciałbym stworzyć choć raz wiersz, gdzie na moment 

zdam sobie sprawę, że zamiast tego złomu 

zobaczę ziemie obiecane, takie jak wewnątrz mego domu 

Moim utrapieniem jest to, że muszę z niego wychodzić wciąż 

by zarobić dla siebie jakikolwiek grosz 

nie pracuję, tylko żyję w jednym wielkim skupie złomu 

lecz pracując - od niego się izoluję, właśnie w domu