Zwykły przeciętniak

Dałem wam wszystko: wielkie serce na dłoni

byście je konsumowały na talerzu

gdy się najadłyście do syta, zaczynałyście biadolić

że nie mam serca, bo nie dbam o was jak należy

Dałem wam siebie, byście ze mnie czerpały do woli

wyzwalając w was kobiecość cudownym okrzykiem

Zatem jak śmiecie mówić, że brak wam kontroli

nad moją sferą co wewnątrz

mam dla siebie w razie monotonii?

Tak, to boli!

nawet bardzo: usłyszeć że nie nadaje się do związku

tylko dlatego że wasz palec to wasz akronim

na sytuacje w których już nie wiecie

jak się jeszcze bardziej wyzwolić

więc nim zginacie w moją stronę na władczy pozór

Ale jest na to recepta: kupcie pieska

wytresujcie go od szczenięcia, by nigdy nie przestał

wierzgać na wasz żałosny spektakl

pokazywania że tu rządzi kobieta

w miejscu gdzie i tak na was w tej chwili nikt nie zerka

Wreszcie dałem wam to, co we mnie rzekomo uwielbiałyście

gdy wam coś dawałem od serca

nazywałyście to, jak jeden mąż, poczuciem bezpieczeństwa

bo przecież jestem taki cudowny gdy wam dam to

czym aż nadto wymuszałyście na mnie, by wam obiecać

Jednak nie dałem żadnej z was dziecka,

bo moja podświadomość okazała się silniejsza

to mój kręgosłup moralny sprawił że ciągle bez zmian

pozostaję wobec siebie - nie umiem siebie ściemniać

za to potrafię zwyciężać

I ja i wy wszystkie ocaliłyście siebie

osiągnąłem swój cel, bo zrobiłem bezwzględnie wszystko

by wam było ze mną i beze mnie jak najlepiej

Jak ocaliłem siebie? Nie dałem sobie zrobić wody z mózgu

gdy mówiłyście zgodnym chórem że jestem tym jedynym

klękajcie w kościele, byście tam połykali z Bożych słów clou

dla samych siebie, by wasze intrygi nad wami nie zwyciężyły

Nie miałyście na mnie nigdy haka, bo po co mi ten wyskok

skoro alkoholik i dziwkarz był ze mnie żaden?

Zapewniam was, nie umiecie być mężczyzną

bo do tego potrzeba męskości, której nie macie!