Słowo na środę - krople na oknie

Zastanawia mnie w tym wszystkim jak to długo potrwa

- ta obawa świata że nad nami ciąży ta klątwa,

niebawem pochowamy się wszyscy do swych komnat,

by właśnie tam szukać wirusa, któremu nie spadła korona.

Odrzwia zamknięte lub przeszklone, a na nich każda kropla

jest motorem napędowym do tego by siać w ludziach postrach, poklask przy tym wszystkim należy się tym ze stołka,

którzy tą całą układankę znają od środka,

i nie mają skrupułów by tumult zgubnych szkód tłum zniósł na tyle na ile im pozwolą te mózgi z głów co tak bardzo robią bagno, by owego bagna w sobie móc rozpoznać.

Ja w tym wszystkim i na to wszystko patrzę zamiast płakać z pozycji że tak powiem obserwatora

czekam bowiem kto w ten czas skumać zdoła

że jedną z przyczyn każdej epidemii jest nasza chora głowa

bo im bardziej "zdrowym ludziom na umyśle" coraz to bardziej wody przybywa w mózgowych korach od naukowych porad,

tym bardziej ja - na maksa pokręcony chłopak - śmieje się

i mówię tylko: nie żyję tu od wczoraj,

nie popadając w panikę ocalę swą głowę

od sztywnych pasów na dłoniach

i pod czaszką fioła.