Buszujący w zbożu.

Ostatnimi czasy nie robię nic konstruktywnego. Mam sporo planów i teoretycznych działań, które najczęściej zostają czysto teoretyczne. Miałam dziś wyjść ze znajomą - nie wyszło. To chyba jakiś znak, że powinnam w końcu ruszyć swój tyłek i poukładać wszystko. Ale problem tkwi w tym, że mi się nie chce. Mimo tego, jestem z siebie dumna. Udało mi się zacząć. Teraz trzeba tylko kontynuowac i będzie znośnie.

Skończyłam Jima. Że w sensie takim, że książkę.

// he`s hot, he`s sexy, he`s dead, cytując. //

I dostałam w swoje łapki Coelha. Nie powiem, że jako szczególnie go chciałam. Ale nie mam nic innego do roboty, jeśli chodzi o ciekawe lektury, więc mogę zapełnić czymś czas. Zobaczymy, co będzie z tej akcji. Następnie mam w planach masę innych, ale pewnie nic z tego nie będzie. Ale o tym cii.

Wzrokiem zbitego psa patrzę na cholerne ABC. Bo z jednej strony chcę iść, i tak dalej, i tak dalej, z drugiej strony, niesamowicie niechęci mnie fakt, że będę musiała patrzeć ( jak mniemam ) na parę zakochanych, którym najchętniej wbiłabym cokolwiek gdziekolwiek, byleby bolało. Nienawidzę być tak... na doczepkę. I weź się wtedy zorientuj, jak się zachować. Najlepiej chyba znikać, ale nie ma tak dobrze.

Poza tym, powiem wam, że jest okej. Tak, tak, tak. Karolina mówi, że jest OKEJ. Wyjąć notesiki i zantować, bógwiekiedy to się znowu powtórzy. Jakoś tak... ogólnie. Nawet to siedzenie na mokrej ziemi poprawia mi humor, bo przecież wszystko zależy od towarzystwa. Fakt, że za tydzień podbijam stolicę. Może się nawet uda wyrwać "po swojemu" do centrum? I mam kawę z megapianką. Megakawę z megapianką.

W tle lecą sobie piosenki z Disneja ( Masz mnie za głupią dzikuskę, nanananana... ) Dziecinnieję jak MarciEń. Zupełnie, Boże, jak ten człowiek na mnie działa. Żal się wypowiadać, że helou. Sugeruje nawet, iż powinnam kupić sobie CZERWONĄ szminkę, joł. Pozostawmy to bez komentarza.

Spróbujmy podpalić noc!

To było takie oderwanie, wiecie. wracając do tematu, którego, notabene, nie ma... Mam jogurt jagodowy, wiecie? I będę go jadła, ahaaha. I chyba nie mam nic więcej do powiedzenia.

Może tylko tyle, że chyba niedługo będzie mi się robiło niedobrze na słowo GRAMATYKA. Jakakolwiek. Polska. Hm. Ale niemiecka - nieeee. Po prostu. Nic bardziej konstryktywnego.

Spróbujcie pośpiewać z piętnaście razy:

Akkusativ: n, s, e, e,

Akkusativ: n, s, e, e,

Frage: wohin?

Und fur wie lange?

Akkusativ: n, s, e, e

"ZUR MELODIE VON "OH WHEN THE SAINTS GO MARCHING IN..."

Bez komentarza. Idę się porządkować dalej, jest całkiem dobrze. Mam czekoladę w szufladzie, nawet dwie. Będę się posilać i będę gruba. Albo nie będę. I będzie fajnie.

Dżiz, jak ja pieprzę. -.-  Ale to dobrze. To oznacza, że jest fajnie.

No.