etosetora.

" Co chwilę coś zmieniała. Przestawiała meble, inczej układała książki na półce, zmieniała układ rysunków i plakatów na ścianach. Wszystko po to, żeby dać sobie złudzenie, że w jej niezmiennym i samotnym do bólu życiu coś jednak się zmienia. Chociaż ostatecznie wiedziała, że sama sobie stworzyła taką sytuację, na własne życzenie znalazła się w tym położeniu. Zawsze myslała, że lubi samotność, że najlepiej jej w jej własnym towarzystwie. Kiedy zorientowała się, że jest inaczej, było już za późno.
Teraz mogła jedynie z wymuszonym uśmiechem patrzeć na innych, jak układają sobie życie, a na pytanie ' a co u ciebie?" z tym samym wymuszonym uśmiechem opowiadać o zwierzętach, które ostatnio przygarnęła czy o tym, co słychać u jej rodziny. Za wszelką cenę odbiegała od mówienia o sobie. Ciągle się przy tym uśmiechała, a kiedy ktoś odpowiadał, jej usta wracały do normalnego układu, spuszczała szybko wzrok i brała łyk tego, co akurat miała do picia - herbaty, kawy, alkoholu..

Czasami też zamyslła się też na dłuższą chwilę i nie słyszała niczego, co dzieje się w okół niej. Kiedy rozmówca wołał ją po imieniu, albo machał jej dłonią przed oczami, wyywała się z rozmyślań i z tym samym uśmiechem podnosiła wzrok i przepraszała. "Czasami się tak zamyślam." odpowiadała i znów się uśmiechała.
Nawet, jeśli ktoś zorientował się, że jej uśmiech wyraża więcej bólu niż radości, nigdy nie zwrócił na to większej uwagi."

http://www.youtube.com/watch?v=38i4cOndI5g