Zdjęcie by Inka.

Jestem dzisiaj padnięta.

Jedyną dobrą wiadomością dnia było to, że jutro nie ma lekcji. I na tym się skończyło.

Test z matmy był zrobiony znienacka, czego nigdy matematyczce nie zapomnę. Jeśli do tego dojdzie kartkówka z angielskiego, kartkówka z historii i sprawdzian z polskiego [przy czym polonistka robi chole.nie trudne zadania] to uzyskujemy mieszankę, która może w każdej chwili wybuchnąć.

Jeśli dodamy do tego lenia z poprzedniego dnia [nawet nie zajrzałam do książek], pana S. w autobusie, pewnego napaleńca ze swoim uśmieszkiem... mamy jedno, wielkie powodujące rozczłonkowanie...wszystkiego BUM.

Innymi słowy "uwaga! Przeciążenie! Rain vel Kate vel Muminek gryzie! I to mocno!"

Moim ocaleniem były dwie Pauliny.

Paulina vel Emu, do której mogłam się przytulić zamiast przyje.ać komuś w ryj.

I Paulina vel Inka i jej "Ojej! Jakie ty masz teraz niezwykłe oczy! Jak z bajki! Takie czarne! Jak ten wampir! Edward, no! Ale no sama zobacz potem jakie ty masz wielkie te takie czarne kulki, jak one się nazywały?!"

Acz w sumie owy tekst o oczach miał miejsce kiedy już było po wszystkim i mały, włochaty, wredny stworek o skrzeczącym głosie już zabierał się powoli do wyprowadzki z wnętrza mojego umysłu. A stworek ma na imię "WKU.W"

Jutro będę biegać z Pauliną vel Emu po Starym Browarze.

I niech no tylko ktoś z was jeszcze spróbuje mi powiedzieć, że nie lubi Polski, Polska to gów.o albo inny tekst w tym stylu to przysięgam, że odnajdę, pojadę, dopadnę, wykastruję/wysterylizuję, ogolę, wydłubię oczy, rozczłonkuję ciało, a następnie wyrzucę niczym starego bakłażana!