"Ja, czyli Zuzka".

''Ja, czyli Zuzka".

*będę podkreślać na czerwono to, co najważniejsze.

5. 24 Sieprnia

Dzisiejszy dzień spędzony z Karolą też był niezwykły, bo była przy mnie moja najlepsza przyjaciółka. Ale jednym ruchem popsuła mi chumor. Przyszła po mnie z samego rano i chodziłyśmy cały dzień, a to po mieście, a to na plażę. Opowiadałam jej co się wydarzyło podczas jej nieobecności

-Hmmm... Czegoś tu nie rozumiem. Skoro kręci z tobą, to musi znaczyć że skończył to, co było między nim a Klarą. A przecież tak dobrze im się układało z tego co słyszałam... - powiedziała. - Bardzo dziwne. - jak to usłyszałam to niemalże mnie zamurowało. Wypytawałam o jaką Klare chodzi, o to co było, czy jest między nimi. Karola uspokajała mnie, że nie ma się czym martwić, bo Filip jest porządnym chłopakiem i nie skrzywdził by nikogo swoim zachowaniem.

-Tak, czy siak pogadam z nim. Chcę wiedzieć w co się pakuję. - przerwałam jej. - Muszę przecież wiedzieć czy nie staję czemuś na drodze. - przez resztę spotkania z Karolą byłam jakaś taka smętna, ale chyba wiadomo z jakiego powodu. Poprostu było mi przykro. Ciekawie, czy tylko dla mnie Filip jest taki magiczny, czy może być taki kiedy zechce? Dla każdej dziewczyny? Co ja sobie myślałam? Taki przystojniak, wychowany, z dobrego domu zakocha się w czymś takim jak ja? To mogły być moje marzenia. Jedynie marzenia. W pewnym momencie popłkałam się. Usiadłam i zaczęłam płakać. Nie mogłam tego kumulować w sobie. Nie mogłam, to było zbyt ciężkie.

-Ej mała! Nie płacz. Wszystko będzie dobrze. - Karola przykucnęła obok mnie. - Słuchaj, Filip to mój przyjaciel. Znam go. Serio, nie skrzywdził by nikogo. Szanuję dziewczyny. Tym bardziej te, które mu się podobają. Z tego co wiem, jesteś jego drugą dziewczyną. Klara wcześniej była w naszej paczce ale przeszkadzało jej towarzystwo ziomków Filipa i moje. Od razu jak pojawiłaś się ty zobaczyłam ten błysk w jego oczach. Szaleje za tobą. - Przytuliła mnie. - Nie wiem co się wtedy stało z ich związkiem. Ale Filip poprostu wybrał nas, a nie dziewczynę której wszystko przeszkadzało. - od razu zrobiło mi się lepiej. Tego potrzebowałam. Poprostu wspracia. Wzięłam głęboki oddech i podziękowałam. Rozstałyśmy się w lepszym nastroju i umówiłyśmy na aquapark jutro z paczką.

Kiedy wróciłam do domu napisałam SMS'a Filipowi :

          "Jakbyś mógł się jeszcze dziś ze mną spotkać byłoby wspaniale. Musi o czymś porozmawiać. Całuję, Zuza ".

W domu sytuacja się polepszyła po mojej ostatniej rozmowie z tatą, którą opiszę później bo cały czas nie jestem w stanie wylać tego na papier. Mama ma już wyznaczony termin rodzenia. Będę w tedy przy niej razem z Paulą i tatą. To już całkiem niedługo. Mam nadzieję że wszystko będzie okej, w końcu cały czas się o to modle.

/ Daria.



UWAGA! Martyna nie będzie pisać swojego opowiadania z powodu braku czasu. + Mam nadzieję że moje opowiadanie się Wam podoba, tym bardziej że przybiera smaku i napięcię rośnie!


CDN