Kocham Cię...

to wszystko mnie tak dziwi.. nie wiem jak mam to wszystko odbierać.. te słowa, które dzisiaj wypowiedziałeś zwaliły mnie z nóg. nie umiałam odpowiedzieć ci tym samym. tak, kocham cię. ale to nie tak.. ta choroba.. ten szpital.. miałam tam dużo czasu, aby to wszystko przemyśleć. co prawda każdego dnia cieszyła mi sie mordka, jak tylko na wyświetlaczu telefonu pojawiło się twoje imię. myślałam o tobie każdego poranka, każdego dnia, każdej nocy. myślałam o nas. doszłam do wniosku, że musimy się spotkać, pogadać tak szczerze o tym wszystkim. to, co teraz robimy, co mówimy to chyba nie wszystko. i chyba nie chcemy tego tak zostawić? teraz jestem już pewna, że oboje chcemy tego samego. chcemy być razem. chcemy każdego dnia witać się buziakiem, rozmawiać, szaleć i wiele wiele innych rzeczy. jednak nie może tak być. nie chcę zostawić cię z tym wszystkim samego. sam wiesz, jak jest... niedługo odejdę, nie będzie mnie tutaj, bo nie wierzę, że wyjdę z tej choroby. chciałabym te ostatnie dni spędzić z tobą, wiem, że ty też tego chcesz jednak nie możemy. musisz ułożyć sobie życie z kimś innym. co z tego, że spełnimy swoje marzenia? jak ty zostaniesz tu, na ziemi, sam.. :( tak bardzo chciałabym być zdrowa.. chciałabym cofnąć czas, zacząć życie od początku, poznać ciebie i żyć z tobą już na zawsze. kocham cię..