Listopadowo, jesiennie... ech.

Nie wiem, jak to jest z Wami, ale u mnie, kiedy przychodzi jesień, kiedy dni stają się coraz krótsze, następuje taki czas głębokich przemyśleń, czas wspomnień i zadumy... W tym roku też nie jest inaczej. Momentami mam wręcz pretensje do samej siebie, bo po prostu myślę za dużo. A nie zawsze wychodzi to człowiekowi na dobre :) Ale co zrobić? To jest silniejsze ode mnie. I tak, kiedy widzę niektóre miejsca w mieście, od razu myślę o tym, z kim tam byłam, co robiłam... Z niektórymi osobami już pewnie nigdy w te miejsca nie wrócę. Cóż, tak już w życiu bywa - jedni ludzie odchodzą, a na ich miejscu pojawiają się drudzy. Wszystko się zmienia, choć nie zawsze tego chcemy. Pozostają później już tylko wspomnienia, czasem dobre, czasem złe. Ale zawsze pozostają. Zrobiło się smętnie, co? Cóż, przepraszam :)

Miałam sobie piękną Nokię N8, ale ktoś postanowił, że mi ją ukradnie. Tak też zrobił... nie wiem, jak, nie wiem, kiedy, ale zrobił. Zgłosiłam ten fakt na policji (cała ta akcja ze zgłoszeniem zajęła mi w sumie 3,5 godziny - nie będę tego komentować), ale jeżeli mam być szczera - nie robię sobie wielkich nadziei na to, że jeszcze kiedyś odzyskam ten telefon... W każdym razie straciłam nie tylko telefon, ale i wszystkie numery telefonów swoich znajomych i sporo dobrych zdjęć. Ech...

Byłam też pierwszy raz w życiu w Poznaniu (nie licząc przejeżdżania przez te miasto), na urodzinach Oli :) Pomijając mój dziwny nastrój, w którego sama się wpędziłam przez swoją własną głupotę, bardzo dobrze się bawiłam :) Miło było zobaczyć znajomych, z którymi już nie mam tak dobrego kontaktu, jak za czasów licealnych. I dobrze było z nimi porozmawiać :)

...

Wiesz? Naprawdę chciałabym z Tobą porozmawiać, żebyś zrozumiał parę rzeczy. Na pewno byłoby mi po tym lżej. Ale z drugiej strony, nie miałoby to raczej większego sensu, więc nawet nie próbuję. Poza tym - znając Ciebie, Ty i tak zrozumiałbyś wszystko nie tak, jak trzeba :)