Quiet beauty 12

Noc zleciała mi szybko. Zero snów po prostu jak za pstryknięciem palca obudziłam się rześka z pierwszymi sygnałami budzika. Wskoczyłam pod prysznic i umyłam się szybko. W tym samym tempie się ubrałam i zjadłam śniadanie. Wydawało mi się, że czym szbciej będę wykonywała jakieś czynności to tym szbciej zleci mi czas i zobaczę Konrada.

- Bo się zakrztusisz! - Z zamyśleń wyrwał mnie głos dziadka kiedy wpakowałam wielki kęs naleśnika do buzi.

- Oj tam. - Wybęłkotałam i posłałam mu uroczy uśmiech.

Pokiwał tylko głową.

- Zawieźć Cię ? - Spytał po chwili.

- Jasne. - Wyszczerzyłam zęby w szerokim uśmiechu.

Po chwili spojrzałam na zegarek. Wskazywał dopiero 7.15. Faktycznie szybko się wyrobiłam. W sumie gdyby dziadek mnie zawiózł już teraz to musiałabym siedzieć na korytarzu i odpowiadać na różne głupie pytania padające z ust moch koleżanek. Kiedy tylko o tym pomyślałam zmieniłam zdanie.

- Chyba jednak się przejdę. - Dokończyłam pić ciepłą herbatę i zaczęłam ubierać buty.

- Twoje śniadanie do szkoły. - Dziadek podał mi pudełko z różnymi smakołykami.

- Ojej, czym sobie zasłużyłam ? - Zaśmiałam się ubierając płaszczyk.

- Bierz, bo się rozmyślę.

- No już dobrze. - Ucałowałam go w policzek. - Dziękuję. Co będziez dzisiaj porabiał ?

- Chyba się przejadę do twojego taty.

- A, no dobra. Dzisiaj chyba do was nie dołączę, idę spotkać się z Konradem.

- Tylko uważaj na siebie.

- Dobrze, dobrze. Będę, pa. - I wyszłam zarzucając torbę z książkami na ramię. 

Pierwsze dni wiosny. Dało się to odczuć. Byłoby idealnie gdyby nie ten zimny wiatr, ale cieszyłam się samym słońcem, którego promienie delikatnie muskały moją skórę. Czułam się świeżo i pomimo ciężkiej torby bardzo lekko. Nie mogłam się doczekać spotkania z Konradem. Chciałam mu wreszcie powiedzieć jak bardzo się myliłam i ile dla mnie znaczy. Chociaż może z tym drugim nie powinnam tak przesadzać ? Jeszcze się przestraszy. Chociaż z drugiej strony przecież mnie pocałował, chyba chciał by coś między nami było. Dojście do szkoły kosztowało mnie jakieś pół godziny, ale opłacało się. Pomimo całego podekscytowania czułam jak rośnie we mnie coś co przypominało też strach. Jakiś lęk przed odrzuceniem. Nie powinnam była tak myśleć, bo przecież sam mi powiedział co do mnie czuje, ale jednak trochę się stresowałam. Kiedy weszłam do szkoły miałam jeszcze jakieś 10 minut to pierwszej lekcji. Podeszłam do swojej szafki. Rozpięłam płaszcz i zawiesiłam go na małym wieszaczku. Potem wrzuciłam tam torbę, wyciągnęłam tylko książkę, która będzie mi potrzebna na tę lekcję, zeszyt, długopis i butelkę wody. Zamknęłam szafkę i odwróciłam się. Wpadłam na jakiegośc chłopaka. Ze zmarszczonymi brwiami uniosłam głowę. Zatkało mnie. Co on tutaj robił ?

- Jesteś słodka jak się złościsz. - Usłyszałam.

- Krystian ? Co Ty tutaj robisz ? - Spytałam mocno zdezorientowana.

Przede mną stał wysoki, przystojny chłopak o blond włosach i brązowych oczach. Krystian, syn współwłaściciela jednej z firm mojej mamy. Znałam go, często widywaliśmy się na różnych kolacjach i imprezach. Tak samo on jak i ja byliśmy w podobnej sytuacji. Jego tato też dbał by nie zadawał się z byle kim. Jak na złość jego tato i moja mama się chyba zmówili, bo obydwoje sądzę, że moglibyśmy się z Krystianem bliżej poznać. Jemu to pasowała, a mi nie do końca. Może i był przystojny, ale był również rozpieszczonym bachorem a ja byłabym tylko ozdobą przy jego boku.

- Widzę Twoje lekkie oszołomienie, już Ci wszystko wjaśniam. Otóż przeniosłem się.

- Przeniosłeś się ?

- Tak, dobrze słyszysz.

- Po co ? Opłacało Ci się przenieść w drugim semestrze ostatniej klasy gimnazjum ?

- Nie widzę w tym nic dziwnego.

- No nic Twoja sprawa. - Wzruszyłam obojętnie ramionami. - Wybacz, ale muszę iść.

- Ale dokąd ? - Zastawił mi drogę. - Lekcja zaczyna się na jakieś 8 minut dopiero. Może byś mi pokazała co i jak ?

- To chyba nie jest dobry pomysł, ale jeśli tak bardzo Cię interesuje gdzie jest toaleta męska to myślę, że tamte dziewczyny pod ścianą będę bardziej zainteresowane. - Wskazałam ruchem głowy na dziewczyny.

Krystian odwrócił się, a one zachichotały tak słodko, że aż przeszły mnie ciarki. Pomachał im, a one prawie podskakiwały z radości.

- Widzisz ? Miałam rację. A teraz Cię przepraszam. - Chciałam go wyminąć, niestety bezskutecznie.

- Nie wiedziałem, że jesteś zazdrosna.

Spojrzałam na niego z lekkim niedowierzaniem.

- Czy ty w ogóle zdajesz sobie sprawę z tego co mówisz ?

- Nie panikuj, przecież to nic złego. Ale mogę cię pocieszyć, ty też mi się podobasz.

Zupełnie odebrało mi mowę. Nadęty, zakochany w sobie palant.

- Ja już chyba naprawdę muszę iść. Przpuścisz mnie wreszcie ?

- No dobra, dobra. Do zobaczenia potem. - Posłał mi całusa. 

Byłam ciekawa czy wiedział jak bardzo jest żałosny. Wchodząc po schodach na piętro zazepiła mnie jedna z dziewczyn. A właściwie Ola, jedna z moich klasowych koleżanek. 

- Hej. - Rzuciła.

- Hej. - Odpowiedziałam.

- Lecisz na dwa fronty ?

- Co ?! - Spytałam lekko zdenerwowana.

- Spokojnie, po prostu widziałam cię z tym chłopakiem przed szkołą i teraz ten nowy. Jest u nas dopiero od wczoraj i wszyscy go znają. Masz szczęście dziewczyno, on jest taki uroczy.

- To sobie go weź.

- Co ty dziewczyno, nie zrobiłabym ci tego.

- Z pewnością. - Burknęłam pod nosem.

- Słucham ? 

- Nie nic. - Przystanęłam. - Słuchaj, jeśli jesteś zainterosowana Krystianem to się za niego weź, bo mnie z nim nic nie łączy. Owszem znamy się, ale nic więcej. Sama zresztą widziałaś mnie na początku z innym chłopakiem, tak ? No więc właśnie. Do tej pory jakoś jestem bardziej nim zainteresowana niż Krystianem. Także dziewczyno, droga wolna. - Wysiliłam się na uśmiech.

Ola tryskała szczęściem aż pisnęła. Uściskała mnie i powiedziała, że jestem jej najlepszą koleżanką. No ciekawe. Poleciała w swoją stronę obwieścić jakże cudowną nowinę, że nowy przystaojniak w szkole jest wolny. Podeszłam już w spokoju pod klasę. Zadzwonił dzwonek.