eliksir młodości

No proszę, co znalazłam w internecie. Poznańskie juwenalia, tu akurat Farben Lehre grało, jak mniemam. Nie mam dobrych wieści. Stała się bowiem rzecz niespodziewana, otóż... nie zaliczyłam chemii. Wiąże się to z tym, że będe ją powtarzać na drugim roku, w drugim semestrze. Jeśli chodzi o matme, koniec najprawdopodobniej będzie taki sam, jednak wciąż walczę. Nie ukrywam, załamałam się wczoraj bardzo, łzy popłynęły. Jednak dziś mamy nowy dzień, nowe szanse, nowe rzeczy do zrobienia. Pewnych rzeczy zmienić się nie da, pogodziłam się z tym.

Terminy wciąż gonią, jednak dzięki wyżej opisanej sytuacji wrzuciłam kompletnie na luz, będzie co ma być. Nie mogę traktować studiowania, jak obowiązek, jak coś, co "muszę", to miała być przyjemność i niech tak pozostanie. Jestem studentką. Chcę się bawić. Chcę żyć! Chcę być szczęśliwa. Jedno, dwa, a nawet trzy niepowodzenia tego nie zmienią. Chciałabym zatrzymać tę chwilę ze zdjęcia, wiecznie młodym być, żyć chwilą, bawić się... Chciałabym poczuć to, co czułam, gdy słuchałam muzyki, w tamtym momencie, w którym nie liczyło się nic oprócz dzwięków.

Poza tym, czekam na dzień, w którym wrócę do Konina, stęskniłam się trochę za mamą, Luckiem, moim pokojem, łóżkiem (!). W tym tygodniu zastaję jednak w Poznaniu, w przyszłym również, oby udało mi się wrócić za dwa tyg. W tamtym roku, o tej porze jeździłam już na rowerze, nad jezioro, spędzałam mile czas. Aktualnie wcinam lody waniliowo-czekoladowe i myślę o jutrzejszym kole z botaniki i o napisaniu wejściówki z matmy.

I o Tobie myślę, znów czytając słowa napisane w... walentynce.