część 13.

Przysnęło mi się. Wstałam, aby zakręcić wodę.
- Ja pierdole... - Zobaczyłam, że zalałam całą łazienkę i połowę swojego pokoju.
Odwróciłam się w stronę lustra. Rękami podparłam się o umywalkę. Powróciły myśli samobójcze, tyle że z podwojoną siłą. Nie myślałam o niczym tylko o tym. Nie zwracałam uwagi na rodzinę. Nie brałam jej w ogóle pod uwagę. Nie widziałam sensu, aby żyć. Moja psychika została całkowicie zarysowana. Była nie do uratowania. Sięgnęłam do półeczki w lustrze. Wyciągnęłam moje tabletki nasenne.
"30 kapsułek-śmiertelna dawka" - napis widniał na tyle opakowania.
Nie liczyłam ile połykam. Wzięłam wszystkie, które były w pojemniczku. Wróciłam do brodzika. Położyłam się. Nie minęło pół godziny, a odpłynęłam w niebyt.

* * *

- Lexi! Do szkoły! - Wołała mama z kuchni. - Spóźnisz się! Julie biegnij po nią!
Julie pobiegła na górę. Weszła do pokoju. Wytrzeszczyła oczy, gdy zobaczyła zalany pokój, puste łóżko i rozrzucone ubrania.
- Lexi? - Zawołała Julie.
Zobaczyła światło w łazience. Uchyliła drzwi i ujrzała Lexi leżącą w brodziku. Podbiegła do niej i szturchła lekko.
- Boże Lexi, piłaś coś? Wstawaj do szkoły.
Cisza.
- Co jest grane?! Lexi! - Podniosła głos. Szarpała ramionami siostry coraz mocniej.
Koło niej poturlał się pojemnik z tabletek. Wzięła go do ręki.
- O mój Boże! MAAAAMOOOOO! - W oczach stanęły jej łzy. Krzyczała z całych sił.
Wyciągnęła szybko telefon z kieszeni. Wystukała numer 112.
- Halo? Proszę szybko karetkę na Marszałkowską...

~A.