Dupa?

Jak już pisałem, systematyczność to podstawa. Więc jestem. Od ostatniej notki minęło około 3 miesięcy, czyli 1/4 roku. Regularność jak cholera.
Przez ten czas nie miałem kompletnie pomysłu na notki, a i z czasem nie było zbyt dobrze. Jednak "elitarne" wg niektórych LO daje ostro popalić...
Dzisiaj notka znów będzie tak naprawdę o niczym. Poprostu poczułem chęć, aby w końcu coś napisać. Jednak spoleczeństwo ma na mnie jakiś wpływ.

Ogólnie zdjęcie przedstawia piękny krajobraz zimowy z drzewem. Ja tu jednak widzę jedno, samotne drzewo. Na dodatek bez liści, co podczas zimy jest normalne. Jednak drzewo stoi samotnie. Za nim nie widzimy nic. Wszystko spowija mleczna mgła, która nie pozwala nam dostrzec żadnych szczegółów. Coś Wam to przypomina, moi wierni fani? (hahaha! teraz to poleciałem! :D)
Dla mnie zdjęcie to przedstawia życie. Życie zwykłego czlowieka. Twoje, moje. Jego, jej. Bo nikt z nas nie wie co nas czeka. Czy zawsze już będziemy samotni, niczym ten cud natury? Niczym to z pozoru zwyczjne drzewo, które jednak ma w sobie to "coś" co skłania Nas do zatrzymania się, aby oglądnąć je z każdej strony. Każdy z Nas może utożsamić się z tym drzewem. Każdy z Nas w jakiś sposób jest samotny. A czy wiem co na Nas czeka? Drzewo stoi tak naprawdę przed czymś, czego w tej chwili nie ma. Jak przyszłość. A ta czeka na każdego z nas. Dla niektórych los będzie łaskawszy, dla innych zaś może stać się katem. Niestety los nie jest obiektywny i taki sam dla każdego. Ale czy aby napewno niestety? Ilu z nas chiałoby znać swoje dalsze losy teraz, od tzw. ręki. Pytanie także ilu żałowałoby tej decyzji. Bo czy jest coś ciekawszego niż te niespodzianki losu? Przewrotne jak cholera. Nawet to samotne "drzewo" z czasem może doczekać się czegoś pięknego. Równie pięknego, co nieprzewidywalnego. Może temu samotnikowi w końcu się poszczęści i nie będzie sam? "Drzewo" zostanie otoczone opieką i obdarzone miłością. Może...
Wszyscy liczymy na własne szczęście w najbliższym czasie, czy też za kilka lat. Pytanie ilu z nas będzie zadowolonych z tego co się stanie. Ja jednak mimo wszystko nie chcę wiedzieć co mnie czeka. Wierze, że nie będzie najgorzej. W końcu głupi ma zawsze szczęście...

Potrzeba napisania notki nie pomogła mi zbytnio podczas jej pisania. Przepraszam za marny styl, wartości artystyczne i ogólnie biedną treść