No excuses and no surprise.

Ostatni egzamin zaliczony na piątkę i w końcu nastały upragnione wakacje od uczelni. Nareszcie można złapać oddech.
Myślałam, że sprawa została załatwiona, a tu taka wiadomość, niczym grom z jasnego nieba... Nie wiem, co teraz będzie, co mam o tym wszystkim myśleć. Chciałabym, wręcz błagam, by najgorszy scenariusz się nie potwierdził, by sprawa zakończyła się pomyślnie. Niestety nie wiem, kiedy to nastąpi, jednak mam nadzieję, że nie skończy się to tragicznie.
Wczoraj zostały zalane Nam schody, tak się cieszę! Co prawda do Naszej klatki jeszcze daleka droga, ale już znacznie bliżej niż dalej. Mój mąż założył też czujki, wziął się również za alarm. Musimy kupić moskitiery, nie da się żyć z tymi owadami, trzeba jeszcze zastanowić się w końcu nad roletami do kuchni. Powoli do przodu, najważniejsze, że już mieszkamy od kilku miesięcy na swoim.
Naprawdę ciężki kamień spadł mi z serca, wszystkie czarne scenariusze, które zdążyłam już przerobić w mojej głowie na szczęście się nie spełniły, uff. Jednakże przygód i tak nie brakuje, ale wiem, że to już taki urok.
Ostatnio odwiedził Nas świadek z żoną, byli zachwyceni Naszym synkiem i domem, niezmiernie Nam miło. Moi rodzice też byli kilka razy, ciągle nie mogą nacieszyć się wnuczkiem. Ciocia i wujek też ciepło wyrażali się o moim synku. Mój synek jest kochany, czasem wręcz bym go zjadła, taki to mój mały słodziak. Niesamowite, jak taki maluszek jest silny i mądry, człowiek nigdy by tego nie przypuszczał. Rozwija się i rośnie w oczach, bardzo mnie to cieszy. Wywrócił zdecydowanie Nasze życie do góry nogami, w pozytywnym znaczeniu tego słowa. Kochamy Go z mężem do szaleństwa, Nasze małżeństwo też ma się dobrze. W tym roku będziemy świętować dziesięć lat bycia razem. Nie mam pojęcia, kiedy ten czas minął, wiem jednak, że zrobił to niesamowicie szybko. Nim się obejrzymy, a będzie tego znacznie więcej. Niech będzie, na dobre i na złe, na zawsze.