Był czas, gdy miotałem się po swoim wymiarze, jak dziki zwierz w klatce. Stałem przed domem każdego z Was tyle czasu, że zaczynałem tracić czas. Mogły to być dnie, tygodnie, ale mopgły to być również lata, wieki, milennia... Odeszliście, a nasza więź stopniowo zanikała...

Dlaczego wróciłaś akurat Ty? Gdzie są pozostali? Pytania zostają bez odpowiedzi, póki nie zdecydujesz się ze mną porozmawiać. Proszę Cię jak za starych czasów, zgodnie z naszą tradycją. Stoję przed Twoją galerią, w ręku trzymam Twój symbol. Wyjdź i porozmawiaj ze mną, proszę... Wzywam Cię dlatego, ponieważ chcę Ci podziękować. Za to, iż z Twoją pomocą w moim życiu pojawiła się Kilala. Dziękuję za Nadę, za Kaliope. Za Titanię i Thesalię. Dziękuję za szczęscie, które choć tak ulotne, dawało mi siłę i chęć do życia. Dziękuję Ci za tą, która pojawiła się teraz. Nie wiem jeszcze, jak będzie zwana, ale dziękuję Ci za nią.  Proszę Cię, pozwól mi wejść i powitać Cię jak kiedyś.

 Z biegiem lat nic się tu nie zmieniło. Białe ściany otoczone czerwonym atłasem, róże zwisające z sufitu i obrazy z całego świata. Siostro, gdzie jesteś? Gdzie jest Pożądanie, która zwykły owoc potrafiła przemienić w rajskie jabłko, a wodę w najlepsze wino? Gdzie ta, która potrafi rozpalić najzimimniejsze serca? Wyjdź do mnie, przestań się ukrywać!

Znalazłem Cię, znalazłem Was wszystkich... Wyjaśniło się poczucie samotności, Wasze odejście. To wszystko to był sen. Sen, który nie został sprowadzony przeze mnie, nad którym nie miałem władzy. Sen pragnień, sen marzeń...